Oprócz wymienionej poprzednio racjonalności, relacje preferencji mogą jeszcze inne własności, przydatne w późniejszych rozważaniach. Odtąd zakładamy, że relacja preferencji jest racjonalna.
Zdefiniujemy je poniżej:
Relację preferancji
a) ciągłą, jeśli dla każdego
b) monotoniczną, jeśli
c) ściśle monotoniczną, jeśli
d) lokalnie nienasyconą, jeśli w dowolnym otoczeniu punktu
e) wypukłą, jeśli
f) ściśle wypukłą, jeśli
Monotoniczność oznacza, że mamy do czynienia z dobrami a nie ”złem”, to znaczy że są one pożądane, ścisła monotoniczność oznacza ponadto, że nie występuje punkt nasycenia. Lokalne nienasycenie gwarantuje, że krzywe obojętności nie mogą być ”grube”.
Zbadać które z powyższych własności mają relacje preferencji opisane werbalnie w zadaniu 1.9.
Ania wydaje cały swój miesięczny dochód na szarlotkę i lody.
Lipiec spędziła w Koszalinie, a sierpień w Pruszkowie. W Koszalinie szarlotka kosztowała
Po wakacjach stwierdziła, że jej satysfakcja z konsumpcji była identyczna w obu miejscach.
Czy jej postępowanie można opisać ściśle monotonicznymi, ciągłymi, ścisle wypukłymi preferencjami?
a) Jeśli istnieje ciągła funkcja użyteczności
odzwierciedlająca
b) Jeśli istnieje, wklęsła (ściśle wklęsła) funkcja
użyteczności odzwierciedlająca
c) Jeśli istnieje monotoniczna (ściśle monotoniczna) funkcja
użyteczności odzwierciedlająca
d) Każda funkcja odzwierciedlająca monotoniczne (ściśle monotonicze) preferencje jest ściśle monotoniczna.
Udowodnić stwierdzenie.
Zazwyczaj stosowane w ekonomii (głównie w zagadnieniu optymalizacji konsumenta) relacje preferencji są ciągłe, ściśle monotoniczne i ściśle wypukłe, a odpowiadające im funkcje użyteczności gładkie.
Typowa mapa obojętności (rysunek przedstawiający różne krzywe obojątności na płaszczyźnie) wygląda więc tak, jak na rysunku 2.1.
Przykłady relacji preferencji i funkcji użyteczności w
a) doskonałe substytuty – z dokładnością do przeskalowania są swoimi zamiennikami (np. banknoty o różnych nominałach; takie
same gwoździe z dwóch różnych sklepów):
b) dobra doskonale komplementarne – zużywane zawsze w równych
proporcjach, nadmiar się marnuje (np. prawe i lewe buty, czy składniki
kleju dwuskładnikowego)
c) funkcja użyteczności Cobba-Douglasa
Treść automatycznie generowana z plików źródłowych LaTeXa za pomocą oprogramowania wykorzystującego LaTeXML.
strona główna | webmaster | o portalu | pomoc
© Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW, 2009-2010. Niniejsze materiały są udostępnione bezpłatnie na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
Projekt współfinansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego i przez Uniwersytet Warszawski.