3. Zadania, I

1. Rozważamy polisę emerytalną dla (x). Polega ona na tym, że przez następne m lat będzie on płacił co rok składkę netto P. Po dożyciu wieku x+m zacznie otrzymywać emeryturę w postaci renty dożywotniej w stałej wysokości 1 zł (na początku każdego roku). Gdy umrze przed osiągnięciem wieku x+m nic nie będzie wypłacone. Niech L oznacza stratę ubezpieczyciela netto na moment wystawienia polisy. Wykazać, że zdarzenie L<0 opisuje wzór

vK+1>1-P+11-vm

Rozwiązanie. Strata L wyraża się wzorem

L=-P1+v++vK, dla K<mvm+vK-P1+v++vm-1, dla Km

Jeśli K<m to zawsze L<0. Jeśli natomiast Km to L<0 oznacza, że

vm-vK+1d<P1-vmd

a to jest równoważne wzorowi z treści zadania.

2. Niech A¯x:m¯1δ oznacza składkę A¯x:m¯1 obliczoną z użyciem technicznej intensywności oprocentowania δ>0. Obliczyć Δδ które spełnia równanie

A¯x:m¯1δ=A¯x+112:m+112¯1δ+Δδ

jeżeli dane są wartości:

A¯x:m¯1=0,131763,A¯x:m¯  1=0,0768021,I¯A¯x:m¯1=3,0173,
μx=0,002,μx+m=0,05,δ=ln1,05=0,04879

(obliczone przy podanej wartości δ).

Rozwiązanie. Zastępując przyrost funkcji różniczką otrzymujemy następujące równanie na Δδ

A¯x:m¯1δx112+A¯x:m¯1δm112+A¯x:m¯1δδΔδ=0.

Obliczymy najpierw potrzebne pochodne cząstkowe.

Tu prosze poprawic wzor
A¯x:m¯1δm=m0me-δttpxμx+tdt=e-δmmpxμx+m=Ax:m¯   1μx+m,
A¯x:m¯1δδ=δ0me-δttpxμx+tdt=-0mte-δttpxμx+tdt=-I¯A¯x:m¯1.

Zatem Δδ spełnia równanie

1120,1317630,002+0,04879+0,07680210,05-0,002+1120,07680210,05-3,0173Δδ=0

skąd otrzymujemy ostatecznie Δδ=???.

3. Niech Px oznacza tradycyjnie regularną coroczną składkę płatną aż do śmierci za ubezpieczenie osoby w wieku x, które wypłaci 1 zł na koniec roku śmierci. Załóżmy, że x jest liczbą całkowitą a u0,1. Udowodnić, że przy założeniu UDD składka Px+u wyraża się przez składki Px oraz Px+1 następującym wzorem:

Px+u=wxPx+wx+1Px+1

gdzie wx+1=1-wx oraz

wx=1-uPx+1+d1-uPx+1+d+u-uqxPx+d

4. Rozważamy ubezpieczenie na życie ciągłe dla (35). Wypłaci ono 1 zł w chwili śmierci. Natomiast składka netto będzie płacona w postaci renty dożywotniej ciągłej z odpowiednio dobraną intensywnością. Obliczyć πs10 tzn. intensywność oszczędnościowej części składki po 10 latach. Dane są:

i=5%,M35=3776,D35=17236,M45=3181,D45=10091,p45=0,992.

Uwaga! Należy skorzystać z założenia UDD.

Rozwiązanie. Skorzystamy ze wzoru

πst=Vt-δVt.

Mamy

Vt=A¯35+t-P¯A¯35a¯35+t  oraz  
Vt=μ35+t+δA¯35+t-μ35+t-P¯A¯35μ35+t+δa¯35+t-1.

Na mocy założenia UDD mamy następujące wzory przybliżone

A¯45=iδM45D45=?,a¯45=1-A¯45δ=?,μ45=q45=0,008.

Zatem V10=?, V10=? i stąd πs10=?.

5. Rozważamy rodzinę polis emerytalnych dla (x) parametryzowaną długością okresu płacenia składek m>0. Dokładniej: polisa Pol(m) polega na tym, że przez najbliższe m lat ubezpieczony (x) będzie płacił składkę netto w postaci renty życiowej m-letniej ciągłej z odpowiednio dobraną stałą intensywnością netto; po dożyciu wieku x+m zacznie otrzymywać emeryturę w postaci renty dożywotniej ciągłej z roczną intensywnością 1. Niech 0<t<m oraz niech Vt oznacza rezerwę składek netto po t latach. Wykazać, że Vtm wyraża się wzorem:

Vtm=-Ax+t:m-t¯        1a¯xa¯x:t¯a¯x:m¯2

Rozwiązanie. Z definicji rezerwy otrzymujemy jawny wzór na Vt,

Vt=m-t|a¯x+t-P¯a¯x+t:m-t¯ dla 0<t<m,

gdzie

P¯=m|a¯xa¯x:m¯.

Obliczamy odpowiednie pochodne

mm-t|a¯x+t=mm-te-δsspx+tds=-e-δm-tm-tpx+t,
ma¯x+t:m-t¯=m0m-te-δsspx+tds=e-δm-tm-tpx+t,
mm|a¯x=mme-δsspxds=-e-δmmpx,
ma¯x:m¯=e-δmmpx.

Dalej

Vtm=-e-δm-tm-tpx+t--e-δmmpxa¯x:m¯-e-δmmpxm|a¯xa¯x:m¯2a¯x+t:m-t¯-P¯me-δm-tm-tpx+t=
-e-δm-tm-tpx+t+e-δmmpxa¯xa¯x+t:m-t¯a¯x:m¯2-e-δm-tm-tpx+tm|a¯xa¯x:m¯=-e-δm-tm-tpx+ta¯xa¯x:m¯+
+e-δmmpxa¯xa¯x+t:m-t¯a¯x:m¯2=-Ax+t:m-t¯       1a¯xa¯x:m¯-e-δttpxa¯xa¯x+t:m-t¯a¯x:m¯=-Ax+t:m-t¯       1a¯xa¯x:t¯a¯x:m¯2.

6. Rozważmy grupę 100 osób w wieku (50). Każda z tych osób ubezpieczyła się kilka lub kilkanaście lat temu na życie i płaci regularne coroczne składki netto aż do śmierci (bieżący staż każdej z tych osób w ubezpieczeniu jest liczbą całkowitą). Obliczyć przeciętną liczbę polis, które nie przyniosą ubezpieczycielowi straty netto. Zakładamy, że wszystkie te osoby należą do tej samej populacji i że ich życia są niezależne. Można skorzystać z następujących danych:

A50=0,37,i=5%,
l30=96172,l40=93348,l50=86752,l60=73602,l70=51989,l80=24644,l90=4568.

Rozwiązanie. Rozważmy jedną z osób z tej grupy ubezpieczonych. Jeśli ubezpieczyła się ona w wieku x i k lat temu to oczywiście x+k=50. Strata ubezpieczyciela związana z tą polisą ma postać

kL=vK50+1-Px1-vK50+1d.

Zdarzenie, że ta polisa nie przyniesie straty można zapisać nierównością

kL<kV  czyli  
vK50+1-Px1-vK50+1d<A50-Pxa¨50

która jest równoważna następującej

vK50+1<A50

i dalej

K50+1>lnA50-δ=??  czyli  K50??

Przeciętna liczba polis, które nie przyniosą straty wynosi więc ??.

7. Żona (20) jest wybrana z populacji de Moivre'a z wiekiem granicznym 100; natomiast mąż (25) jest wybrany z populacji de Moivre'a z wiekiem granicznym 90. Rozpatrujemy następującą polisę emerytalną dla tej pary. Przez najbliższe 40 lat będą płacić składki w postaci renty życiowej ciągłej, przy czym płacenie składek ustaje po pierwszej śmierci (jeśli ktoś umrze w ciągu najbliższych 40 lat). Po 40 latach zaczyna się wypłata emerytury w postaci renty życiowej ciągłej płacącej do drugiej śmierci z roczną intensywnością 1. Obliczyć intensywność P¯ renty składek przyjmując techniczną intensywność oprocentowania na poziomie δ=0,02.

8. On (y) jest wylosowany z populacji Gompertza a ona (x) z populacji Weibulla. Dane są:

ex:y=7,μx=0,02 oraz PrTx<Ty=0,25.

Obliczyć przybliżoną wartość

ex+112:y

Rozwiązanie.Mamy

ex+112:yex:y+112xex:y.

Ale

xex:y=x0tpxtpydt=0tpyxtpxdt=0tpytpxμx-μx+tdt=
=μxex:y-0tpxtpyμx+tdt=μxex:y-Pr(T(x)<T(y)),

więc ostatecznie

ex+112:y7+1120,027-0,25=6,9908.

9. Rozważamy ubezpieczenie 30-letnie malejące dla (20) wybranego z populacji de Moivre'a z wiekiem granicznym 100. Suma ubezpieczenia ct wypłacana jest w chwili śmierci i wynosi:

ct=30-t+ft/30dlat<300dlat30.

gdzie f0,1 jest parametrem. Składka opłacana jest w postaci renty życiowej ciągłej 30-letniej z odpowiednio dobraną intensywnością netto. Znaleźć najmniejsze f, które spełnia warunek: dla każdego t0,30 zachodzi nierówność Vt0. Symbol Vt oznacza rezerwę składek netto po t latach.

10. Rozważamy dwie populacje. Niech gjx oznacza gęstość rozkładu trwania życia noworodka wylosowanego z populacji j (j=1,2.) Między funkcjami g1x oraz g2x zachodzi związek:

g2x=0,9g1xdlax<501,1g1xdlax>50.

Niech dalej zmienna losowa Xj oznacza długość życia noworodka wylosowanego z populacji j. Udowodnić, że zachodzi wzór:

EminX1,50=5,5EX1-5EX2+25.

11. Rozważamy dwie polisy bezterminowe na życie dla (x). Każda z nich wypłaca jako świadczenie 1 zł na koniec roku śmierci. Polisa 1. opłacona jest za pomocą jednorazowej składki netto w momencie zawarcia umowy. Niech L1 oznacza stratę ubezpieczyciela na moment wystawienia tej polisy. Natomiast w przypadku polisy 2. składki regularne netto będą płacone w postaci renty życiowej na początku każdego roku aż do śmierci. Niech L2 oznacza stratę ubezpieczyciela na moment wystawienia tej polisy. Wiadomo, że

VarL2VarL1=1,826

Obliczyć Ax.

Rozwiązanie. Jak wiadomo

VarL2=1+Pxd2VarvK+1=11-Ax2VarL1

Obliczamy stąd Ax=0,26.

12. Rozważamy ubezpieczenie n-letnie na życie i dożycie ciągłe dla (x). Jeśli umrze on w ciągu najbliższych n lat to zostanie wypłacone świadczenie 1 zł w chwili śmierci, a jeżeli dożyje wieku x+n to 1 zł zostanie wypłacone właśnie w tym momencie. Składki netto będzie płacił w formie renty życiowej ciągłej h-letniej, gdzie 0<h<n. Odpowiednią intensywność składki netto oznaczamy tradycyjnie symbolem hP¯A¯x:n¯ . Załóżmy, że zwiększymy n o jeden miesiąc. O ile należy zmniejszyć h aby nie zmieniła się roczna intensywność składki netto. Dane są

hP¯A¯x:n¯=0,03,Ax+h:n-h¯        1=0,55 oraz δ=0,049.

13. Rozważamy ubezpieczenie ciągłe dla (x), które wypłaci t w chwili śmierci, jeśli ubezpieczony umrze w wieku (x+t). Niech Z oznacza wartość obecną świadczenia na moment wystawienia polisy. Załóżmy, że ubezpieczony został wylosowany z populacji wykładniczej o średniej trwania życia 80. Techniczną intensywność oprocentowania δ wybrano na poziomie, który minimalizuje wartość współczynnika zmienności:

VarZ)/E(Z)

Obliczyć ten poziom δ.

14. Rozważamy polisę emerytalną, która polega na tym, że (x) płaci składki przez najbliższe m lat w postaci renty życiowej ciągłej, a po dożyciu wieku x+m zaczyna pobierać emeryturę z intensywnością 1 na rok. W przypadku śmierci przed osiągnięciem wieku x+m uposażeni otrzymują jednorazowe świadczenie w wysokości α razy suma wpłaconych dotychczas składek (w chwili śmierci). Niech P¯α oznacza odpowiednią intensywność roczną składek netto. Wykazać, że zachodzi wzór:

dP¯αdα=P¯α2I¯A¯x:m¯1m|a¯x

Rozwiązanie. Intensywność składki obliczamy z równania

E(P.V.(składek P¯(α)))=E(P.V.(świadczeń)).

W systuacji z zadania równanie to ma postać

P¯αa¯x:m¯=1m|a¯x+αI¯A¯x:m¯1P¯α.

Mamy stąd

P¯=m|a¯xa¯x:m¯-αI¯A¯x:m¯1.

Otrzymujemy stąd natychmiast wzór na dP¯αdα.

Treść automatycznie generowana z plików źródłowych LaTeXa za pomocą oprogramowania wykorzystującego LaTeXML.

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.

Projekt współfinansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego i przez Uniwersytet Warszawski.