Zagadnienia

1.1 Wprowadzenie do systemów decyzyjnych
- 1.1.1 Elementy systemów decyzyjnych
- 1.1.2 Sprawy organizacyjne

1. Wprowadzenie do systemów decyzyjnych

1.1. Wprowadzenie do systemów decyzyjnych

1.1.1. Elementy systemów decyzyjnych

1.1.1.1. Wprowadzenie do teorii uczenia się

\block

Kto się uczy? Ograniczymy się do programów komputerowych zwanych ”algorytmami uczącymi się”.

\block

Czego się uczy?

pojęć: – np. odróżnienie “krzeseł” od innych mebli.
nieznanych urządzeń – np. używanie VCR
nieznanych środowisk – np. nowe miasto
procesów – np. pieczenie ciasta
rodzin podobnych wzorców – np. rozp. mowy, twarzy lub pisma.
funkcji: (np. funkcje boolowskie)

\block

Wymagania skuteczność, efektywność, …

Każdy “uczeń” powinien mieć zdolność uogólnienia, t.j. zdolność rozpoznawania różnych obiektów tego samego pojęcia.

Np. jeśli uczymy się funkcji, to ważne jest aby “algorytm uczenia się” nie ograniczał się do jednej konkretnej funkcji. Żądamy aby “modele uczenia” działały skutecznie na klasach funkcji.

Uczeń może pozyskać informacje o dziedzinie poprzez:

Przykłady: Uczeń dostaje pozytywne i/lub negatywne przykłady. Przykłady mogą być zdobywane w sposób:
1. losowy: według pewnego znanego lub nieznanego rozkładu;
2. arbitralny;
3. złośliwy: (np. przez kontrolera, który chciałby wykryć sytuację, kiedy algorytm zachowuje się najgorzej);
4. specjalny przez życzliwego nauczyciela: (np., starającego ułatwiać proces uczenia się)
Zapytania: uczeń zdobywa informacje o dziedzinie przez zadawanie nauczycielowi zapytań.
Eksperymentowanie: aktywne uczenie się.

<+->Podejście indukcyjne: wnioskowanie na podstawie skończonego zbioru obserwacji;
<+-> Np. Pokazać, że dla każdego n∈N

12+22+…+n2=n⁢n+1⁢2⁢n+16
<+-> Jakie prawa rządzą w podejściu uczenia indukcyjnego?

Szukamy teorii pozwalającej na oszacowanie
- Prawdopodobieństwa wyuczenia się pojęć;
- Liczby niezbędnych przykładów treningowych;
- Złożoności przestrzeni hipotez;
- Skuteczności aproksymacji;
- Jakość reprezentacji danych treningowych;

Skąd wiemy, czy uczeń się nauczył lub jak dobrze się nauczył?

Miara jakości wsadowa (ang. off-line, batch) i miara interaktywna (ang. on-line, interactive).
Jakość opisu vs. jakość predykcji
Skuteczność: obliczona na podstawie błędu klasyfikacji, dokładności opisu …
Efektywność uczenia: wymagana jest wielomianowa złożoność obliczeniowa.

Załóżmy, że chcemy nauczyć się pojęcia ”człowieka o średniej budowie ciała”. Dane – czyli osoby – są reprezentowane przez punkty w⁢z⁢r⁢o⁢s⁢t⁢c⁢m,w⁢a⁢g⁢a⁢K⁢g i są etykietowane przez + dla pozytywnych przykładów i - dla negatywnych.
Dodatkowa wiedza: szukane pojęcie można wyrazić za pomocą PROSTOKĄTA
Na przykład dany jest etykietowany zbiór:

((84,184),+), ((70,170),+), ((75,163),-), ((80,180),+), ((81,195),-), ((63,191),-), ((77,187),-), ((68,168),+)
Znajdź etykietę ((79,183,?)

Roważany problem możemy zdefiniować problem następująco:

<+-> Cel: Znaleźć w ℜ2 prostokąt R o bokach równoległych do osi.
<+-> Wejście: Zbiór zawierający przykłady w postaci punktów ((x,y),+/-). Punkty z tego zbioru zostały wygenerowane losowo.
<+-> Wyjście: Hipotetyczny prostokąt R′ będący “'dobrą aproksymacją” R.
<+-> Dodatkowe wymagania: Algorytm powinien być efektywny (ze wzgledu na złożoność obliczeniową) i powinien używać do uczenia jak najmniejszej liczby przykładów .

Przy ustalonych zbiorach pojęć C (dotyczących obiektów ze zbioru X - skończonego lub nie) oraz hipotez H rozważamy następujacy problem

<+-> Dane:
- skończona próbka D obiektów x1,…,xm∈X wraz z wartościami pewnej funkcji c ze zbioru C na tych obiektach;
<+-> Szukane:
- hipoteza h∈H będąca dobrą aproksymacją pojęcia c.
<+-> Żądania:
- dobra jakość aproksymacji
- szybki czas działania.

Uczenie półosi (lub dyskretyzacji):

X=ℜ;⁢C=H=λ,∞:α∈ℜ
Uczenie hiperpłaszczyzny:

X=ℜn;H={fw0,w1,…,wn:ℜn→{0,1}|}

gdzie fw0,…,wn⁢x1,…,xn=s⁢g⁢n⁢w0+w1⁢x1+…+wn⁢xn.
Uczenie jednomianów Boolowskich:

X=0,1n;⁢c:0,1n→0,1;

H=Mn = zbiór jednomianów Boolowskich o n zmiennych.

Niech

X – zbiór wszystkich obiektów.
Ω=X,μ – przestrzeń probabilistyczna określona na X.

Błąd hipotezy h∈H względem pojęcia c (funkcji docelowej):

e⁢rΩ⁢h,c=e⁢rΩc⁢h=μ⁢x∈X|h⁢x≠c⁢x

Pytanie:

Dane jest pojęcie c, hipoteza h i zbiór przykladów D. Jak oszacować rzeczywisty błąd hipotezy h na podstawie jej błędu e⁢rDc na zbiorze D?

Odp.:

Jeśli przykłady z D są wybrane zgodnie z miarą prawdopodobieństwa μ niezależnie od tej hipotezy i niezależnie od siebie nawzajem oraz D⩾30, to

najbardziej prawdopodobną wartością e⁢rΩ⁢c,h jest e⁢rDc,
z prawdopodobieństwem 1-ε

e⁢rΩc-e⁢rDc⩽sε2⁢e⁢rDc⁢1-e⁢rDcD

1.1.1.2. Systemy informacyjne i tablice decyzyjne

Teoria zbiorów przybliżonych została wprowadzona w latach 80-tych przez prof. Zdzisława Pawlaka.
Głównym celem jest dostarczanie narzędzi dla problemu aproksymacji pojęć (zbiorów).
Zastosowania w systemach decyzyjnych:
- Redukcja danych, selekcja ważnych atrybutów
- Generowanie reguł decyzyjnych
- Odkrywanie wzorców z danych: szablony, reguły asocjacyjne
- Odkrywanie zależności w danych

\block

Przykład

Pacjent	Wiek	Płeć	Chol.	ECG	Rytm serca	Chory?
p1	53	M	203	hyp	155	Tak
p2	60	M	185	hyp	155	Tak
p3	40	M	199	norm	178	Nie
p4	46	K	243	norm	144	Nie
p5	62	F	294	norm	162	Nie
p6	43	M	177	hyp	120	Tak
p7	76	K	197	abnorm	116	Nie
p8	62	M	267	norm	99	Tak
p9	57	M	274	norm	88	Tak
p10	72	M	200	abnorm	100	Nie

\block

Tablica decyzyjna Jest to struktura S=U,A∪d⁢e⁢c, gdzie

U jest zbiorem obiektów:

U=u1,…,un;
A jest zbiorem atrybutów postaci

aj:U→Vj;
d⁢e⁢c jest specjalnym atrybutem zwanym decyzją

d⁢e⁢c:U→1,…,d.

Tablica decyzyjna powstaje ze zwykłych tablic danych poprzez sprecyzowanie:

Atrybutów (nazwanych warunkowymi): cechy, których wartości na obiektach są dostępne, np. pomiary, parametry, dane osobowe, …
Decyzji (atrybut decyzyjny):, t.j. cecha “ukryta” związana z pewną znaną częściowo wiedzą o pewnym pojęciu:
- Decyzja jest znana tylko dla obiektów z (treningowej) tablicy decyzyjnej;
- Jest podana przez eksperta (np. lekarza) lub na podstawie późniejszych obserwacji (np. ocena giełdy);
- Chcemy podać metodę jej wyznaczania dla dowolnych obiektów na podstawie wartości atrybutów warunkowych na tych obiektach.

\columns\column

4.5cm Przedstawiona tablica decyzyjna zawiera:

8 obiektów będących opisami pacjentów
3 atrybuty: Headache Muscle pain, Temp.
Decyzję stwierdzącą czy pacjent jest przeziębiony czy też nie. lub nie

\column

8cm\example

U	Ból głowy	Ból mięśni	Temp.	Grypa
p1	Tak	Tak	N	Nie
p2	Tak	Tak	H	Tak
p3	Tak	Tak	VH	Tak
p4	Nie	Tak	N	Nie
p5	Nie	Nie	H	Nie
p6	Nie	Tak	VH	Tak
p7	Nie	Tak	H	Tak
p8	Nie	Nie	VH	Nie

Dane są obiekty x,y∈U i zbiór atrybutów B⊂A, mówimy, że

x,y są rozróżnialne przez B wtw, gdy istnieje a∈B taki, że a⁢x≠a⁢y;
x,y są nierozróżnialne przez B, jeśli one są identyczne na B, tzn. a⁢x=a⁢y dla każdego a∈B;
xB = zbiór obiektów nierozróżnialnych z x przez B.

Dla każdych obiektów x,y:
- albo xB=yB;
- albo xB∩yB=∅.
Relacja

x⁢⁢I⁢N⁢DB⁢⁢y:=x,y⁢ są nierozróżnialne przez ⁢B

jest relacją równoważności.
Każdy zbiór atrybutów B⊂A wyznacza podział zbioru obiektów na klasy nierozróżnialności.

Dla B=B⁢ó⁢l⁢g⁢ł⁢o⁢w⁢y,B⁢ó⁢l⁢m⁢i⁢ę⁢ś⁢n⁢i

\columns\column

4.5cm

obiekty p⁢1,p⁢2,p⁢3 są nierozróżnialne;
są 3 klasy nierozróżnialności relacji I⁢N⁢DB:
- p⁢1B=p⁢1,p⁢2,p⁢3
- p⁢4B=p⁢4,p⁢6,p⁢7
- p⁢5B=p⁢5,p⁢8

\column

8cm\example

U	Ból głowy	Ból mięśni	Temp.	Grypa
p1	Tak	Tak	N	Nie
p2	Tak	Tak	H	Tak
p3	Tak	Tak	VH	Tak
p4	Nie	Tak	N	Nie
p5	Nie	Nie	H	Nie
p6	Nie	Tak	VH	Tak
p7	Nie	Tak	H	Tak
p8	Nie	Nie	VH	Nie

1.1.1.3. Aproksymacja pojęć

\only

<2> Aproksymacja funkcji \block

Sztuczna sieć neuronowa;
Twierdzenie Kolmogorowa;
Modele sieci.

\block

Aproksymacja pojęć

Uczenie indukcyjne;
COLT;
Metody uczenia się.

\block

Wnioskowanie aproksymacyjne

Wnioskowanie rozmyte;
Wnioskowanie Boolowskie, teoria zbiorów przybliżonych;
Inne: wnioskowanie Bayesowskie, sieci przekonań, …

Klasyfikatory (algorytmy klasyfikujące) i metody oceny klasyfikatorów
Metody rozumowania Boolowskiego
Teoria zbiorów przybliżonych
Reguły decyzyjne, drzewo decyzyjne i lasy decyzyjne
Klasyfikatory Bayesowskie
Sieci neuronowe
COLT: Obliczeniowa Teoria Uczenia się
Metody przygotowywania danych
SVM: Maszyna wektorów podpierających
Metody wzmacniania klasyfikatorów (ang. Boosting)

1.1.1.4. Nie ma nic za darmo czyli “Non Free Lunch Theorem”

Znaleźć optimum nieznanej funkcji f:S→W (f∈F), gdzie S,W są skończonymi zbiorami.
Działanie algorytmu przeszukiwania A dla funkcji f jest identyfikowane z wektorem:

VA⁢f,t=s1,f⁢s1,s2,f⁢s2,…,st,f⁢st
Ocena algorytmu: M:VA⁢f,t|A,f,t→R. Np.

M⁢VA⁢f,t=mini∈{1,..,t}⁡i|f⁢si=fmax

Warunek NFL: Dla dowolnej funkcji M, i dla dowolnych algorytmów A,A′

∑f∈FM⁢VA⁢f,S=∑f∈FM⁢VA′⁢f,S
F jest zamknięta względem permutacji: dla dowolnej funkcji f⁢∈F i dowolnej permutacji σ∈P⁢e⁢r⁢m⁢S mamy σ⁢f∈F

\block

Twierdzenie o NFL

Zachodzi równoważność

N⁢F⁢L⇔F jest zamknięta względem permutacji.
Prawdopodobieństwo wylosowania niepustej klasy funkcji zamkniętej wzg. permutacji wynosi:

2S+W-1S-12SW-1

Algorytm L dobrze się uczy pojęcia c jeśli e⁢rΩc jest mały.
Niech P⁢X=c:X→0,1.

Czy można stwierdzić wiedzieć, że algorytm L1 wyuczy się wszystkich pojęć z P⁢X lepiej niż algorytm L2?
”No Free Lunch theorem” (Wolpert, Schaffer) w wersji problemów uczenia się głosi, że:
- Żaden algorytm nie może być najlepszy w wyuczeniu wszystkich pojęć.
- Każdy algorytm jest najlepszy dla takiej samej liczby pojęć
- Ale interesuje nas tylko pewna klasa problemów czyli klasa pojęć C⊂P⁢X
- Wniosek: Należy znaleźć odpowiedni algorytm do każdego problemu.

1.1.2. Sprawy organizacyjne

Obecność: 20%
Projekt: 40%
Egzamin: 40%

Treść automatycznie generowana z plików źródłowych LaTeXa za pomocą oprogramowania wykorzystującego LaTeXML.

U	Ból głowy	Ból mięśni	Temp.	Grypa
p1	Tak	Tak	N	Nie
p2	Tak	Tak	H	Tak
p3	Tak	Tak	VH	Tak
p4	Nie	Tak	N	Nie
p5	Nie	Nie	H	Nie
p6	Nie	Tak	VH	Tak
p7	Nie	Tak	H	Tak
p8	Nie	Nie	VH	Nie

U	Ból głowy	Ból mięśni	Temp.	Grypa
p1	Tak	Tak	N	Nie
p2	Tak	Tak	H	Tak
p3	Tak	Tak	VH	Tak
p4	Nie	Tak	N	Nie
p5	Nie	Nie	H	Nie
p6	Nie	Tak	VH	Tak
p7	Nie	Tak	H	Tak
p8	Nie	Nie	VH	Nie

U	Ból głowy	Ból mięśni	Temp.	Grypa
p1	Tak	Tak	N	Nie
p2	Tak	Tak	H	Tak
p3	Tak	Tak	VH	Tak
p4	Nie	Tak	N	Nie
p5	Nie	Nie	H	Nie
p6	Nie	Tak	VH	Tak
p7	Nie	Tak	H	Tak
p8	Nie	Nie	VH	Nie

U	Ból głowy	Ból mięśni	Temp.	Grypa
p1	Tak	Tak	N	Nie
p2	Tak	Tak	H	Tak
p3	Tak	Tak	VH	Tak
p4	Nie	Tak	N	Nie
p5	Nie	Nie	H	Nie
p6	Nie	Tak	VH	Tak
p7	Nie	Tak	H	Tak
p8	Nie	Nie	VH	Nie

Systemy decyzyjne

Zagadnienia

1. Wprowadzenie do systemów decyzyjnych

1.1. Wprowadzenie do systemów decyzyjnych

1.1.1. Elementy systemów decyzyjnych

1.1.1.1. Wprowadzenie do teorii uczenia się

1.1.1.2. Systemy informacyjne i tablice decyzyjne

1.1.1.3. Aproksymacja pojęć

1.1.1.4. Nie ma nic za darmo czyli “Non Free Lunch Theorem”

1.1.2. Sprawy organizacyjne

U	Ból głowy	Ból mięśni	Temp.	Grypa
p1	Tak	Tak	N	Nie
p2	Tak	Tak	H	Tak
p3	Tak	Tak	VH	Tak
p4	Nie	Tak	N	Nie
p5	Nie	Nie	H	Nie
p6	Nie	Tak	VH	Tak
p7	Nie	Tak	H	Tak
p8	Nie	Nie	VH	Nie

U	Ból głowy	Ból mięśni	Temp.	Grypa
p1	Tak	Tak	N	Nie
p2	Tak	Tak	H	Tak
p3	Tak	Tak	VH	Tak
p4	Nie	Tak	N	Nie
p5	Nie	Nie	H	Nie
p6	Nie	Tak	VH	Tak
p7	Nie	Tak	H	Tak
p8	Nie	Nie	VH	Nie