Niech 
 będzie niepustym podzbiorem. Relatywnym wnętrzem zbioru 
 nazywamy podzbiór 
.
Pojęcie relatywnego wnętrza jest praktyczniejsze przy badaniu wielościanów niż zwykłe wnętrze. Np. relatywnym wnętrzem odcinka w przestrzeni trójwymiarowej jest odcinek otwarty mimo, że cały odcinek jest brzegiem.
Jeżeli 
 jest niepustym podzbiorem wypukłym w 
 to 
.
Dowód zostawiamy czytelnikowi.
Zajmijmy się kluczowym lematem przy opisie ścian wielościanu.
Niech 
 będzie punktem wielościanu
![]()  | 
	
gdzie 
 są półprzestrzeniami.
Dodatkowo zakładamy, że nierówności są tak ustawione by:
 dla 
;
 dla 
;
Oznaczmy literą 
 liczbę 
 czyli wymiar przestrzeni rozwiązań układu jednorodnego opisanego  macierzą 
,
gdzie
, jest podmacierzą macierzy opisującej W  złożoną z pierwszych s wierszy macierzy opisującej 
.
Wówczas:
1) 
 jest ścianą wymiaru 
, zaś punkt 
 należy do jej relatywnego wnętrza.
2) Punkt p jest środkiem pewnej j - wymiarowej kuli zawartej w W.
3) Punkt p nie jest środkiem żadnej kuli 
 - wymiarowej
zawartej w W.
Niech 
 będzie zbiorem rozwiązań układu 
 Ponieważ 
 i 
 jest zbiorem rozwiązań układu równań liniowych więc  na mocy twierdzenia
Kroneckera - Capelli'ego 
 jest przestrzenią afiniczną wymiaru 
. Zauważmy dodatkowo
.
Niech 
. Wówczas dla 
 są ścianami 
 zawierającymi punkt 
 zatem na mocy lematu 2.1 
 jest ścianą wielościanu 
. Ponadto 
 więc 
.
Aby wykazać, że 
 i 
 znajdziemy 
wymiarową kulę, zawartą w 
 o środku w punkcie 
.
Niech 
 będzie odległością punktu 
 od brzegu odpowiedniej półprzestrzeni. Niech 
. Teraz 
 jest 
wymiarową kulą o środku 
.
Niech 
  będzie kulą o środku
 zawartą w wielościanie 
. Wtedy 
 oraz 
. Na mocy lematu 2.2 
. Stąd 
.
Niech 
 będzie ścianą wielościanu 
. Wówczas 
.
Inkluzja 
 jest oczywista.
Ponieważ 
 i 
 jest podprzestrzenią, więc 
.
Stąd 
.
Niech S będzie ścianą wielościanu 
, zaś p jej punktem relatywnie wewnętrznym. Wówczas 
, gdzie 
 jest kulą o środku w punkcie 
, maksymalnego wymiaru.
Niech 
. Ponieważ 
, więc 
. Stąd 
 i 
.
Niech S będzie ścianą wielościanu 
, zaś p jej punktem relatywnie wewnętrznym.
Wówczas 
.
Niech 
, dla pewnej półprzestrzeni 
. Wówczas
 i z dowodu poprzedniego lematu
. Do dowodu 
 wystarczy zauważyć, że 
 jest ścianą tego samego wymiaru co 
, gdyż każda kula o środku w 
 zawarta w 
 jest zawarta w 
.
Niech 
 będzie wielościanem.
Jeżeli 
 to
.
Niech 
 zaś 
. Oznaczmy przez 
 punkt przecięcia
odcinka 
 z 
. Punkty 
 oraz 
 leżą po różnych stronach hiperpłaszczyzny
 więc punkt przecięcia
odcinka 
 z 
 należy do 
.
Niech 
 będzie wielościanem. Wówczas 
 jest podprzestrzenią afiniczną wtedy i tylko wtedy gdy 
 nie ma właściwych ścian ( to znaczy ścian różnych od 
 ).
 Niech 
 będzie przestrzenią afiniczną zaś 
 ścianą. Wybierzmy dowolny punkt 
. Ponieważ 
 więc istnieje kula 
 o środku w punkcie 
  rozpinająca  
.
Ale na mocy lematu 1.1 
 więc 
 i 
.
![]()
a) Jeżeli 
 to jest podprzestrzenią afiniczną.
b) Niech  
 będzie opisem wielościanu 
 przy pomocy minimalnego zbioru półprzestrzeni. Na mocy lematu 3.4 zbiór 
 dla każdego 
. Zatem są to ściany oraz 
. Otrzymujemy 
.
Stąd 
 jest podprzestrzenią afiniczną.
Niech 
 będzie wielościanem zaś T podzbiorem 
. Wówczas
1) 
 jest ścianą lub zbiorem pustym.
2) Każda ściana S wielościanu W jest postaci 
,
gdzie 
 jest dowolnie ustalonym punktem relatywnego wnętrza S.
Ściana ściany wielościanu jest ścianą.
Popatrzmy jak poprzednie lematy można zastosować do opisu wierzchołków.
Niech 
 będzie punktem wielościanu 
, opisanego układem
.
Dodatkowo zakładamy, że równania są tak ustawione by:
 dla 
;
 dla 
;
Wówczas równoważne są warunki:
1)  
 jest wierzchołkiem wielościanu 
.
2)  
 nie jest środkiem odcinka zawartego w W.
2a)  
 nie jest nietrywialną kombinacją wypukłą punktów z
.
3)  rząd macierzy 
 gdzie
, jest podmacierzą macierzy
opisującej W złożoną z
pierwszych s wierszy tej macierzy.
Implikacje 
wynikają bezpośrednio z  lematu  3.1.
Implikacja 
 jest oczywista.
Dowód 
. Niech 
będzie nietrywialną kombinacją wypukłą punktów z 
. To znaczy
 i wszystkie punkty są różne. Wtedy 
 należy do wnętrza odcinka o
końcach 
 i 
, a więc jest środkiem
pewnego mniejszego odcinka zawartego w 
.
Wielościan ma co najwyżej skończoną liczbę wierzchołków.
Dokładniej: Jeżeli 
 jest wielościanem w 
 opisanym przez
 półprzestrzeni, to 
 zawiera co najwyżej 
 wierzchołków.
| Z nierówności opisujących wielościan wybieramy n liniowo | 
| niezależnych. Zamieniamy je na równania i rozwiązujemy otrzymany | 
| układ n równań. | 
| Ponieważ równania są niezależne rozwiązanie jest jednoznaczne. | 
| Jeżeli rozwiązanie spełnia pozostałe nierówności, to otrzymaliśmy | 
| wierzchołek. | 
Procedurę tą możemy stosować 
 razy.
Analogicznie możemy opisywać krawędzie.
Niech 
 będzie punktem wielościanu 
, opisanego układem:
.
Dodatkowo zakładamy, że równania są tak ustawione by:
 dla 
;
 dla 
;
Wówczas równoważne są warunki:
1) 
 jest punktem wewnętrznym krawędzi wielościanu 
.  ![]()
2) 
 jest środkiem odcinka zawartego w 
, ale nie jest
środkiem koła 
 kuli wymiaru 2 
 zawartego w 
.
3) rząd macierzy 
 gdzie
, jest podmacierzą macierzy 
opisującej 
 złożoną z
pierwszych 
 wierszy tej macierzy.
Wielościan ma co najwyżej skończoną liczbę krawędzi.
Dokładniej: Jeżeli 
 jest wielościanem w 
 opisanym przez
 półprzestrzeni to 
 zawiera co najwyżej 
 krawędzi.
| Z nierówności opisujących wielościan wybieramy  | 
| niezależnych. Zamieniamy je na równania i rozwiązujemy otrzymany | 
| układ  | 
| Ponieważ równania są niezależne więc rozwiązaniem jest prosta, nazwijmy | 
| ją  | 
| przedstawiamy ją w postaci parametrycznej  | 
| Wstawiamy równanie prostej | 
| do pozostałych nierówności i | 
| otrzymujemy ograniczenia na  | 
Procedurę tą możemy stosować 
 razy.
| Wypisujemy wszystkie nierówności, które punkt  | 
| równości. Z tego zbioru wybieramy  | 
| poprzednim algorytmie. | 
Niech 
będzie wielościanem
opisanym wzorem W= 
.
Wówczas równoważne są warunki:
1) W zawiera wierzchołek.
2)  
.
3) W nie zawiera prostej.
 wniosek z  twierdzenia 3.2.
Dowód ![]()
Przypuśćmy, że 
 jest prostą zawartą w wielościanie
, 
. Pokażemy, że prosta 
 jest zawarta w zbiorze rozwiązań układu równań liniowych o macierzy 
.
![]()
![A=\overbrace{\left[\begin{array}[]{c}\alpha _{{1}}\\
\alpha _{{2}}\\
...\\
\alpha _{{t}}\end{array}\right]}^{n}\quad b=\left.\left[\begin{array}[]{c}b_{{1}}\\
b_{{2}}\\
...\\
b_{{t}}\end{array}\right]\right\} t](wyklady/op1/mi/mi384.png)
![]()
![]()
![]()
Zatem:
.
Ale ![]()
.
Co daje 
.
Stąd 
 jest niezerowym rozwiązaniem jednorodnego układu równań
liniowych 
.
Niech 
, wtedy ![]()
Skoro wymiar przestrzeni rozwiązań jest 
 więc na
mocy twierdzenia Kroneckera - Capelli'ego  
.
Sprzeczność.
![]()
Niech 
 będzie ścianą wielościanu 
 najmniejszego wymiaru. Ponieważ każda ściana 
 jest ścianą 
, więc 
 nie ma właściwych ścian, a zatem na mocy lematu 3.5 
 jest przestrzenią afiniczną. Wielościan 
 nie zawiera prostej, więc 
 nie zawiera prostej. Stąd 
 ma wymiar 0 i jest wierzchołkiem.
Niech 
 będą wielościanami.
Jeżeli 
 zawiera wierzchołek to 
 też zawiera
wierzchołek.
 zawiera wierzchołek 
 nie zawiera
prostej 
 nie zawiera prostej 
 zawiera wierzchołek.
Niech 
 będzie wielościanem.
Wtedy 
 zawiera wierzchołek.
 gdzie 
,
czyli ![]()
ale 
 ![]()
Stąd 
 zawiera wierzchołek, więc 
 też.
Niech 
 będzie wielościanem z wierzchołkiem. Niech
 będzie ścianą wielościanu 
. Wówczas 
 ma wierzchołek i
każdy wierzchołek 
 jest wierzchołkiem 
.
 jest wielościanem więc na mocy poprzedniego wniosku zawiera
wierzchołek. Przypuśćmy, że 
 jest wierzchołkiem 
. Na mocy wniosku 3.1 
 jest ścianą wielościanu 
 wymiaru 0, a więc wierzchołkiem.
Bezpośrednio stąd wynika.
Niech 
 będzie wielościanem z wierzchołkiem. Wtedy
każda krawędź wielościanu 
 zawiera
pewien wierzchołek 
.
Niech 
 będzie wielościanem. Jeżeli 
 to
 jest ścianą 
 wymiaru 
.
Niech 
 będzie skończonym zbiorem punktów przestrzeni 
. Pokazać,
że zbiorem wierzchołków 
 jest najmniejszy podzbiór 
, taki że 
.
Pokazać, że jeżeli 
 jest wielościanem wymiaru 
, to z każdego wierzchołka wychodzi co najmniej
 krawędzi.
Treść automatycznie generowana z plików źródłowych LaTeXa za pomocą oprogramowania wykorzystującego LaTeXML.
strona główna | webmaster | o portalu | pomoc
© Wydział Matematyki, Informatyki i
      Mechaniki UW, 2009-2010. 
 Niniejsze materiały są udostępnione bezpłatnie na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach
Europejskiego Funduszu Społecznego.
Projekt współfinansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego i przez Uniwersytet Warszawski.