Rozważmy zadanie zwane pierwotnym P.
,
gdzie
.
wtedy zadaniem dualnym D nazywamy zadanie:
,
gdzie
.
Reguły przechodzenia od zadania pierwotnego do dualnego przedstawia tabela:
Jeżeli ma zmiennych to jest opisane przez nierówności (równań). Jeżeli jest opisane nierównościami to ma zmiennych.
gdzie:
Przykładami par zadań wzajemnie dualnych są:
P: D:
lub
P: D:
Jeżeli zadanie pierwotne P ma postać:
to zadanie dualne D ma postać:
zgodna z typem gdyż
gdyż nieograniczone
niezgodna z typem gdyż
gdyż niezgodna z typem
gdyż niezgodna z typem
gdyż
gdyż zgodna z typem.
Zadanie dualne do dualnego jest równoważne zdaniu pierwotnemu.
Rozważmy zadanie pierwotne P:
D
D'
D(D')
P'
P'=P
Zadania i nazywamy równoważnymi jeżeli można od jednego do drugiego przejść stosując następujące reguły:
1) Mnożenie nierówności (równania ) przez liczbę .
1') Mnożenie zmiennej przez liczbę .
2) Zastąpienie nierówności parą
.
2a) Zastąpienie pary
nierównością .
3) Zastąpienie równania parą
.
3a) Zastąpienie pary
.
równaniem .
4) Zastąpienie zmiennej nieograniczonej parą , gdzie .
5) Zastąpienie problemu problemem
, gdzie jest automorfizmem afinicznym.
Jeżeli zadania i są równoważne to dualne do nich zadania i też są równoważne.
Zakładamy, że zadania pierwotne są typu Max.
Ad 1). Niech w zadaniu tą nierówność zgodną z typem mnożymy przez liczbę . Wtedy w zadaniu dualnym ta kolumna zostanie pomnożona przez tę samą liczbę . Zastępując w zadaniu dualnym zmienną otrzymamy ten sam rezultat. Ponadto znak tej nierówności zmienia się taj samo jak znak nierówności . W przypadku nierówności niezgodnej z typem lub równania rezultat jest analogiczny.
Ad 2). Niech w zadaniu ta nierówność ma postać zaś w równoważnym zadaniu będzie zastąpiona parą
.
Wtedy w zadaniach dualnych: W zadaniu zmienna zaś w zadaniu zmienna i dochodzi nowa nierówność, wyznaczona przez szą kolumnę zadania , jest nią . Zatem otrzymujemy to samo zadanie.
Ad 3,4). Niech w zadaniu ta równość ma postać zaś w zadaniu ta równość została zastąpiona parą:
.
Wtedy w zadaniach dualnych: W zadaniu zmienna jest nieograniczona zaś w zadaniu zmienna została zastąpiona parą . Ponadto w zadaniu dodatkowa nierówność ma współczynniki przeciwne do tej więc zadanie można uzyskać z zadania podstawiając .
Ad 5). Ponieważ każdy automorfizm afiniczny jest złożeniem automorfizmu liniowego i przesunięcia, dowód rozbijemy na dwie części osobno dla automorfizmu liniowego i osobno dla przesunięcia. Przyjmijmy, że zadanie pierwotne ma postać . wtedy zadanie dualne ma postać .
Niech będzie automorfizmem liniowym zadanym macierzą . Wtedy i zadanie
Zatem zadanie dualne ma postać
Zadanie powstało z zadania przez operacje elementarne na wierszach ( równaniach ).
Niech dla pewnego . Wtedy
Zatem zadanie dualne ma postać
Zadania i są równoważne ponieważ w obszarze dopuszczalnym co po przemnożeniu przez daje .
∎Jeżeli jest punktem dopuszczalnym zadania pierwotnego P: zaś jest punktem dopuszczalnym zadania dualnego D: to
Ponadto jeżeli to jest punktem optymalnym , zaś jest punktem optymalnym .
Niech i będą punktami dopuszczalnymi zadań i odpowiednio. Wówczas:
co możemy zapisać jako:
Mnożąc na krzyż otrzymujemy;
Wyliczamy
Co daje
Część druga
to z obszaru dopuszczalnego optymalny i z drugiej strony identycznie optymalny
∎Jeżeli zadanie jest nieograniczone to jest sprzeczne.
Przypuśćmy że nie jest sprzeczne istnieje w obszarze dopuszczalnym zadania
dopuszczalnego ograniczone
∎Jeżeli jest nieograniczone to sprzeczne.
Niestety zadania i mogą być naraz sprzeczne:
Spośród układów:
1)
2)
dokładnie jeden ma rozwiązanie.
Przypuśćmy że 1) i 2) mają rozwiązania i . Wtedy
i więc . Ale . Sprzeczność.
Przypuśćmy że 1) nie ma rozwiązania. Stosujemy pierwszą fazę z dwufazowej metody sympleks.
Rozwiązujemy zadanie opisane tablicą ,
gdzie zapisane wierszami i .
Końcowa tablica ma postać , gdzie
wiersz i . Ale wiersz ten jest kombinacją liniową wierszy macierzy . Oznacza to, że istnieje ciąg taki, że
oraz . Otrzymaliśmy rozwiązanie 2) .
Podamy teraz pełną wersję twierdzenia 2.5.
Rozpatrujemy zadanie optymalizacji liniowej:
, gdzie i jest opisane układem nierówności: .
Niech będzie takim punktem, że , dla oraz , dla . Wówczas:
jest punktem optymalnym tego zadania wtedy i tylko wtedy gdy dla pewnych liczb rzeczywistych zachodzi .
Niech będzie macierzą pochodzącą od pierwszych nierówności. Wówczas p nie jest punktem optymalnym wtedy i tylko wtedy gdy kiedy istnieje wektor taki, że i . Ponieważ długość wektora nie gra roli to tylko j pierwszych nierówności opisujących ma znaczenie. Przekształćmy warunki:
do:
i .
Przyjmując oznaczenia i otrzymujemy:
czyli drugi układ z lematu Farkasa.
A zatem układ nie ma rozwiązań. Oznacza to, że nie istnieje ciąg liczb nieujemnych taki, że dla czyli .
∎Jeżeli jedno z zadań lub ma rozwiązanie to drugie też ma rozwiązanie i wartość funkcji celu są równe.
Przyjmijmy, że zadanie pierwotne P:
ma punkt optymalny taki, że , dla oraz , dla , gdzie . Wówczas na mocy poprzedniego twierdzenia istnieje ciąg liczb nieujemnych taki, że .
Zadaniem dualnym jest D: .
Niech . Wówczas
i . Więc , co oznacza, że jest punktem dopuszczalnym zadania D.
Ale .
Teraz ze słabego twierdzenia o dualności wynika optymalność punktu .
∎Punkt dopuszczalny zadania jest punktem optymalnym wtedy i tylko wtedy gdy istnieje punkt dopuszczalny zadania
taki, że:
1)
2)
Warunek 2) możemy równoważnie zapisać jako:
2a)
Niech będzie punktem optymalnym zadania . Wówczas na mocy silnego twierdzenia o dualności (twierdzenia 8.5) istnieje rozwiązanie optymalne dla zadania . Podobnie jak w dowodzie słabego twierdzenia o dualności ( twierdzenie 8.3) uzyskujemy podwójną równość.
.
Z pierwszej wyciągając przed nawias otrzymujemy ,
zaś z drugiej wyciągając przed nawias otrzymujemy .
Podkreślmy, jeżeli jest punktem optymalnym zadania a jest punktem optymalnym zadania to spełnione są warunki równowagi i .
Przypuśćmy, że zachodzą warunki 1) i 2)
wtedy z 1) otrzymujemy
2) otrzymujemy . Zatem
i na mocy słabego twierdzenia o dualności i optymalne.
∎Bezpośrednio z twierdzenia i dowodu otrzymujemy:
Jeżeli punkt jest optymalny to zbiór punktów optymalnych zadania jest równy zbiorowi punktów dopuszczalnych zadania spełniających warunki równowagi.
Niech będzie punktem dopuszczalnym zadania zaś będzie punktem dopuszczalnym zadania . Jeżeli punkty te spełniają warunki równowagi to:
1) Jeżeli to punkt spełnia - tą nierówność jako równanie.
2) Jeżeli punkt spełnia - tą nierówność na ”ostro” to .
3) Jeżeli to punkt spełnia - tą nierówność jako równanie.
4) Jeżeli punkt spełnia - tą nierówność na ”ostro” to .
Ad 1,2) Jeżeli to - tą nierówność zadania jest zgodna z typem co daje . Zaś gdy to - tą nierówność zadania jest niezgodna z typem co daje . ( oznacza j-ty wiersz macierzy ).
Teraz jest sumą liczb niedodatnich. Oznacza to, że każdy składnik musi być zerem czyli lub . Daje to warunki 1) i 2).
Punkty 3) i 4) można analogicznie wyprowadzić z drugiego warunku równowagi.
∎P:
Sprawdzamy czy jest optymalny?
Szukamy w tym celu punktu spełniającego oba warunki równowagi a potem sprawdzimy czy któryś ze znalezionych punktów jest dualnie dopuszczalny. Aby sprawdzić pierwszy warunek podstawiamy punkt p do nierówności. Ponieważ trzecia nierówność spełniona jest na ostro to trzecia współrzędna punktu q musi być zerowa.
Budujemy zadanie dualne.
cokolwiek
=
=
Aby punkt q spełniał drugi warunek równowagi to ponieważ punkt p ma drugą i trzecią współrzędną niezerową to punkt q musi spełniać drugą i trzecią nierówność zadania dualnego jak równość. Po opuszczeniu trzeciej, zerowej współrzędnej otrzymujemy:
Zatem lub nie istnieje.
Ponieważ jest dopuszczalny dla zadania dualnego, więc jest optymalny.
Ponadto jest optymalny dla .
Rozważmy zagadnienie programowania liniowego:
Max , gdy
, , ,
a) Zbadaj, czy jest wierzchołkiem obszaru dopuszczalnego.
b) Opisz jedną z krawędzi przechodzi przez punkt .
c) Napisz zadanie dualne.
d) Stosując warunki równowagi sprawdź czy jest punktem optymalnym?
e) Opisz wszystkie punkty optymalne zadania dualnego.
f) Zbadaj jaki wymiar ma zbiór punktów optymalnych zadania pierwotnego.
Rozważmy zagadnienie programowania liniowego:
Max , gdy
, , ,
a) Napisz zadanie dualne.
b) Sprawdź czy jest wierzchołkiem obszaru dopuszczalnego.
c) Zbadaj ile krawędzi zawiera w sobie punkt
d) Stosując warunki równowagi sprawdź czy jest punktem optymalnym zadania.
e) Opisz wszystkie punkty optymalne zadania pierwotnego.
f) Opisz wszystkie punkty optymalne zadania dualnego.
Rozważmy zagadnienie programowania liniowego:
Max , gdy
, , , .
a) Napisz zadanie dualne.
b) Stosując warunki równowagi sprawdź czy jest punktem optymalnym zadania.
c) Napisz taką funkcję celu by zbiorem punktów optymalnych była krawędź zawierająca punkt .
Rozważmy zagadnienie programowania liniowego:
Max , gdy
, ,
a) Napisz zadanie dualne.
b) Sprawdź czy jest wierzchołkiem obszaru dopuszczalnego.
c) Opisz dowolną krawędź zawierającą z punkt
d) Stosując warunki równowagi sprawdź czy jest punktem optymalnym zadania.
e) Znajdź oszacowanie z dołu na funkcję celu zadania dualnego.
Treść automatycznie generowana z plików źródłowych LaTeXa za pomocą oprogramowania wykorzystującego LaTeXML.
strona główna | webmaster | o portalu | pomoc
© Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW, 2009-2010. Niniejsze materiały są udostępnione bezpłatnie na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
Projekt współfinansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego i przez Uniwersytet Warszawski.