Niech będzie niepustym podzbiorem. Relatywnym wnętrzem zbioru nazywamy podzbiór .
Pojęcie relatywnego wnętrza jest praktyczniejsze przy badaniu wielościanów niż zwykłe wnętrze. Np. relatywnym wnętrzem odcinka w przestrzeni trójwymiarowej jest odcinek otwarty mimo, że cały odcinek jest brzegiem.
Jeżeli jest niepustym podzbiorem wypukłym w to .
Dowód zostawiamy czytelnikowi.
Zajmijmy się kluczowym lematem przy opisie ścian wielościanu.
Niech będzie punktem wielościanu
gdzie są półprzestrzeniami.
Dodatkowo zakładamy, że nierówności są tak ustawione by:
dla ;
dla ;
Oznaczmy literą liczbę czyli wymiar przestrzeni rozwiązań układu jednorodnego opisanego macierzą ,
gdzie , jest podmacierzą macierzy opisującej W złożoną z pierwszych s wierszy macierzy opisującej .
Wówczas:
1) jest ścianą wymiaru , zaś punkt należy do jej relatywnego wnętrza.
2) Punkt p jest środkiem pewnej j - wymiarowej kuli zawartej w W.
3) Punkt p nie jest środkiem żadnej kuli - wymiarowej zawartej w W.
Niech będzie zbiorem rozwiązań układu Ponieważ i jest zbiorem rozwiązań układu równań liniowych więc na mocy twierdzenia Kroneckera - Capelli'ego jest przestrzenią afiniczną wymiaru . Zauważmy dodatkowo .
Niech . Wówczas dla są ścianami zawierającymi punkt zatem na mocy lematu 2.1 jest ścianą wielościanu . Ponadto więc .
Aby wykazać, że i znajdziemy wymiarową kulę, zawartą w o środku w punkcie .
Niech będzie odległością punktu od brzegu odpowiedniej półprzestrzeni. Niech . Teraz jest wymiarową kulą o środku .
Niech będzie kulą o środku zawartą w wielościanie . Wtedy oraz . Na mocy lematu 2.2 . Stąd .
∎Niech będzie ścianą wielościanu . Wówczas .
Inkluzja jest oczywista.
Ponieważ i jest podprzestrzenią, więc . Stąd .
∎Niech S będzie ścianą wielościanu , zaś p jej punktem relatywnie wewnętrznym. Wówczas , gdzie jest kulą o środku w punkcie , maksymalnego wymiaru.
Niech . Ponieważ , więc . Stąd i .
∎Niech S będzie ścianą wielościanu , zaś p jej punktem relatywnie wewnętrznym.
Wówczas .
Niech , dla pewnej półprzestrzeni . Wówczas
i z dowodu poprzedniego lematu
. Do dowodu wystarczy zauważyć, że jest ścianą tego samego wymiaru co , gdyż każda kula o środku w zawarta w jest zawarta w .
∎Niech będzie wielościanem.
Jeżeli to .
Niech zaś . Oznaczmy przez punkt przecięcia odcinka z . Punkty oraz leżą po różnych stronach hiperpłaszczyzny więc punkt przecięcia odcinka z należy do .
∎Niech będzie wielościanem. Wówczas jest podprzestrzenią afiniczną wtedy i tylko wtedy gdy nie ma właściwych ścian ( to znaczy ścian różnych od ).
Niech będzie przestrzenią afiniczną zaś ścianą. Wybierzmy dowolny punkt . Ponieważ więc istnieje kula o środku w punkcie rozpinająca . Ale na mocy lematu 1.1 więc i .
a) Jeżeli to jest podprzestrzenią afiniczną.
b) Niech będzie opisem wielościanu przy pomocy minimalnego zbioru półprzestrzeni. Na mocy lematu 3.4 zbiór dla każdego . Zatem są to ściany oraz . Otrzymujemy . Stąd jest podprzestrzenią afiniczną.
∎Niech będzie wielościanem zaś T podzbiorem . Wówczas
1) jest ścianą lub zbiorem pustym.
2) Każda ściana S wielościanu W jest postaci , gdzie jest dowolnie ustalonym punktem relatywnego wnętrza S.
Ściana ściany wielościanu jest ścianą.
Popatrzmy jak poprzednie lematy można zastosować do opisu wierzchołków.
Niech będzie punktem wielościanu , opisanego układem
.
Dodatkowo zakładamy, że równania są tak ustawione by:
dla ;
dla ;
Wówczas równoważne są warunki:
1) jest wierzchołkiem wielościanu .
2) nie jest środkiem odcinka zawartego w W.
2a) nie jest nietrywialną kombinacją wypukłą punktów z .
3) rząd macierzy gdzie , jest podmacierzą macierzy opisującej W złożoną z pierwszych s wierszy tej macierzy.
Implikacje wynikają bezpośrednio z lematu 3.1.
Implikacja jest oczywista.
Dowód . Niech będzie nietrywialną kombinacją wypukłą punktów z . To znaczy i wszystkie punkty są różne. Wtedy należy do wnętrza odcinka o końcach i , a więc jest środkiem pewnego mniejszego odcinka zawartego w .
∎Wielościan ma co najwyżej skończoną liczbę wierzchołków. Dokładniej: Jeżeli jest wielościanem w opisanym przez półprzestrzeni, to zawiera co najwyżej wierzchołków.
Z nierówności opisujących wielościan wybieramy n liniowo |
niezależnych. Zamieniamy je na równania i rozwiązujemy otrzymany |
układ n równań. |
Ponieważ równania są niezależne rozwiązanie jest jednoznaczne. |
Jeżeli rozwiązanie spełnia pozostałe nierówności, to otrzymaliśmy |
wierzchołek. |
Procedurę tą możemy stosować razy.
Analogicznie możemy opisywać krawędzie.
Niech będzie punktem wielościanu , opisanego układem:
.
Dodatkowo zakładamy, że równania są tak ustawione by:
dla ;
dla ;
Wówczas równoważne są warunki:
1) jest punktem wewnętrznym krawędzi wielościanu .
2) jest środkiem odcinka zawartego w , ale nie jest środkiem koła kuli wymiaru 2 zawartego w .
3) rząd macierzy gdzie , jest podmacierzą macierzy opisującej złożoną z pierwszych wierszy tej macierzy.
Wielościan ma co najwyżej skończoną liczbę krawędzi. Dokładniej: Jeżeli jest wielościanem w opisanym przez półprzestrzeni to zawiera co najwyżej krawędzi.
Z nierówności opisujących wielościan wybieramy liniowo |
niezależnych. Zamieniamy je na równania i rozwiązujemy otrzymany |
układ równań. |
Ponieważ równania są niezależne więc rozwiązaniem jest prosta, nazwijmy |
ją . Aby wyliczyć krawędź zawartą w otrzymanej prostej |
przedstawiamy ją w postaci parametrycznej . |
Wstawiamy równanie prostej |
do pozostałych nierówności i |
otrzymujemy ograniczenia na . |
Procedurę tą możemy stosować razy.
Wypisujemy wszystkie nierówności, które punkt spełnia jako |
równości. Z tego zbioru wybieramy liniowo niezależnych i dalej postępujemy jak w |
poprzednim algorytmie. |
Niech będzie wielościanem opisanym wzorem W= .
Wówczas równoważne są warunki:
1) W zawiera wierzchołek.
2) .
3) W nie zawiera prostej.
wniosek z twierdzenia 3.2.
Dowód
Przypuśćmy, że jest prostą zawartą w wielościanie , . Pokażemy, że prosta jest zawarta w zbiorze rozwiązań układu równań liniowych o macierzy .
Zatem:
.
Ale
.
Co daje .
Stąd jest niezerowym rozwiązaniem jednorodnego układu równań liniowych .
Niech , wtedy
Skoro wymiar przestrzeni rozwiązań jest więc na mocy twierdzenia Kroneckera - Capelli'ego .
Sprzeczność.
Niech będzie ścianą wielościanu najmniejszego wymiaru. Ponieważ każda ściana jest ścianą , więc nie ma właściwych ścian, a zatem na mocy lematu 3.5 jest przestrzenią afiniczną. Wielościan nie zawiera prostej, więc nie zawiera prostej. Stąd ma wymiar 0 i jest wierzchołkiem.
∎Niech będą wielościanami. Jeżeli zawiera wierzchołek to też zawiera wierzchołek.
zawiera wierzchołek nie zawiera prostej nie zawiera prostej zawiera wierzchołek.
∎Niech będzie wielościanem.
Wtedy zawiera wierzchołek.
gdzie , czyli
ale
Stąd zawiera wierzchołek, więc też.
∎Niech będzie wielościanem z wierzchołkiem. Niech będzie ścianą wielościanu . Wówczas ma wierzchołek i każdy wierzchołek jest wierzchołkiem .
jest wielościanem więc na mocy poprzedniego wniosku zawiera wierzchołek. Przypuśćmy, że jest wierzchołkiem . Na mocy wniosku 3.1 jest ścianą wielościanu wymiaru 0, a więc wierzchołkiem.
∎Bezpośrednio stąd wynika.
Niech będzie wielościanem z wierzchołkiem. Wtedy każda krawędź wielościanu zawiera pewien wierzchołek .
Niech będzie wielościanem. Jeżeli to jest ścianą wymiaru .
Niech będzie skończonym zbiorem punktów przestrzeni . Pokazać, że zbiorem wierzchołków jest najmniejszy podzbiór , taki że .
Pokazać, że jeżeli jest wielościanem wymiaru , to z każdego wierzchołka wychodzi co najmniej krawędzi.
Treść automatycznie generowana z plików źródłowych LaTeXa za pomocą oprogramowania wykorzystującego LaTeXML.
strona główna | webmaster | o portalu | pomoc
© Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW, 2009-2010. Niniejsze materiały są udostępnione bezpłatnie na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
Projekt współfinansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego i przez Uniwersytet Warszawski.