Niech
będzie niepustym podzbiorem. Relatywnym wnętrzem zbioru
nazywamy podzbiór
.
Pojęcie relatywnego wnętrza jest praktyczniejsze przy badaniu wielościanów niż zwykłe wnętrze. Np. relatywnym wnętrzem odcinka w przestrzeni trójwymiarowej jest odcinek otwarty mimo, że cały odcinek jest brzegiem.
Jeżeli
jest niepustym podzbiorem wypukłym w
to
.
Dowód zostawiamy czytelnikowi.
Zajmijmy się kluczowym lematem przy opisie ścian wielościanu.
Niech
będzie punktem wielościanu
![]() |
gdzie
są półprzestrzeniami.
Dodatkowo zakładamy, że nierówności są tak ustawione by:
dla
;
dla
;
Oznaczmy literą
liczbę
czyli wymiar przestrzeni rozwiązań układu jednorodnego opisanego macierzą
,
gdzie
, jest podmacierzą macierzy opisującej W złożoną z pierwszych s wierszy macierzy opisującej
.
Wówczas:
1)
jest ścianą wymiaru
, zaś punkt
należy do jej relatywnego wnętrza.
2) Punkt p jest środkiem pewnej j - wymiarowej kuli zawartej w W.
3) Punkt p nie jest środkiem żadnej kuli
- wymiarowej
zawartej w W.
Niech
będzie zbiorem rozwiązań układu
Ponieważ
i
jest zbiorem rozwiązań układu równań liniowych więc na mocy twierdzenia
Kroneckera - Capelli'ego
jest przestrzenią afiniczną wymiaru
. Zauważmy dodatkowo
.
Niech
. Wówczas dla
są ścianami
zawierającymi punkt
zatem na mocy lematu 2.1
jest ścianą wielościanu
. Ponadto
więc
.
Aby wykazać, że
i
znajdziemy
wymiarową kulę, zawartą w
o środku w punkcie
.
Niech
będzie odległością punktu
od brzegu odpowiedniej półprzestrzeni. Niech
. Teraz
jest
wymiarową kulą o środku
.
Niech
będzie kulą o środku
zawartą w wielościanie
. Wtedy
oraz
. Na mocy lematu 2.2
. Stąd
.
Niech
będzie ścianą wielościanu
. Wówczas
.
Inkluzja
jest oczywista.
Ponieważ
i
jest podprzestrzenią, więc
.
Stąd
.
Niech S będzie ścianą wielościanu
, zaś p jej punktem relatywnie wewnętrznym. Wówczas
, gdzie
jest kulą o środku w punkcie
, maksymalnego wymiaru.
Niech
. Ponieważ
, więc
. Stąd
i
.
Niech S będzie ścianą wielościanu
, zaś p jej punktem relatywnie wewnętrznym.
Wówczas
.
Niech
, dla pewnej półprzestrzeni
. Wówczas
i z dowodu poprzedniego lematu
. Do dowodu
wystarczy zauważyć, że
jest ścianą tego samego wymiaru co
, gdyż każda kula o środku w
zawarta w
jest zawarta w
.
Niech
będzie wielościanem.
Jeżeli
to
.
Niech
zaś
. Oznaczmy przez
punkt przecięcia
odcinka
z
. Punkty
oraz
leżą po różnych stronach hiperpłaszczyzny
więc punkt przecięcia
odcinka
z
należy do
.
Niech
będzie wielościanem. Wówczas
jest podprzestrzenią afiniczną wtedy i tylko wtedy gdy
nie ma właściwych ścian ( to znaczy ścian różnych od
).
Niech
będzie przestrzenią afiniczną zaś
ścianą. Wybierzmy dowolny punkt
. Ponieważ
więc istnieje kula
o środku w punkcie
rozpinająca
.
Ale na mocy lematu 1.1
więc
i
.
![]()
a) Jeżeli
to jest podprzestrzenią afiniczną.
b) Niech
będzie opisem wielościanu
przy pomocy minimalnego zbioru półprzestrzeni. Na mocy lematu 3.4 zbiór
dla każdego
. Zatem są to ściany oraz
. Otrzymujemy
.
Stąd
jest podprzestrzenią afiniczną.
Niech
będzie wielościanem zaś T podzbiorem
. Wówczas
1)
jest ścianą lub zbiorem pustym.
2) Każda ściana S wielościanu W jest postaci
,
gdzie
jest dowolnie ustalonym punktem relatywnego wnętrza S.
Ściana ściany wielościanu jest ścianą.
Popatrzmy jak poprzednie lematy można zastosować do opisu wierzchołków.
Niech
będzie punktem wielościanu
, opisanego układem
.
Dodatkowo zakładamy, że równania są tak ustawione by:
dla
;
dla
;
Wówczas równoważne są warunki:
1)
jest wierzchołkiem wielościanu
.
2)
nie jest środkiem odcinka zawartego w W.
2a)
nie jest nietrywialną kombinacją wypukłą punktów z
.
3) rząd macierzy
gdzie
, jest podmacierzą macierzy
opisującej W złożoną z
pierwszych s wierszy tej macierzy.
Implikacje
wynikają bezpośrednio z lematu 3.1.
Implikacja
jest oczywista.
Dowód
. Niech
będzie nietrywialną kombinacją wypukłą punktów z
. To znaczy
i wszystkie punkty są różne. Wtedy
należy do wnętrza odcinka o
końcach
i
, a więc jest środkiem
pewnego mniejszego odcinka zawartego w
.
Wielościan ma co najwyżej skończoną liczbę wierzchołków.
Dokładniej: Jeżeli
jest wielościanem w
opisanym przez
półprzestrzeni, to
zawiera co najwyżej
wierzchołków.
| Z nierówności opisujących wielościan wybieramy n liniowo |
| niezależnych. Zamieniamy je na równania i rozwiązujemy otrzymany |
| układ n równań. |
| Ponieważ równania są niezależne rozwiązanie jest jednoznaczne. |
| Jeżeli rozwiązanie spełnia pozostałe nierówności, to otrzymaliśmy |
| wierzchołek. |
Procedurę tą możemy stosować
razy.
Analogicznie możemy opisywać krawędzie.
Niech
będzie punktem wielościanu
, opisanego układem:
.
Dodatkowo zakładamy, że równania są tak ustawione by:
dla
;
dla
;
Wówczas równoważne są warunki:
1)
jest punktem wewnętrznym krawędzi wielościanu
. ![]()
2)
jest środkiem odcinka zawartego w
, ale nie jest
środkiem koła
kuli wymiaru 2
zawartego w
.
3) rząd macierzy
gdzie
, jest podmacierzą macierzy
opisującej
złożoną z
pierwszych
wierszy tej macierzy.
Wielościan ma co najwyżej skończoną liczbę krawędzi.
Dokładniej: Jeżeli
jest wielościanem w
opisanym przez
półprzestrzeni to
zawiera co najwyżej
krawędzi.
| Z nierówności opisujących wielościan wybieramy |
| niezależnych. Zamieniamy je na równania i rozwiązujemy otrzymany |
| układ |
| Ponieważ równania są niezależne więc rozwiązaniem jest prosta, nazwijmy |
| ją |
| przedstawiamy ją w postaci parametrycznej |
| Wstawiamy równanie prostej |
| do pozostałych nierówności i |
| otrzymujemy ograniczenia na |
Procedurę tą możemy stosować
razy.
| Wypisujemy wszystkie nierówności, które punkt |
| równości. Z tego zbioru wybieramy |
| poprzednim algorytmie. |
Niech
będzie wielościanem
opisanym wzorem W=
.
Wówczas równoważne są warunki:
1) W zawiera wierzchołek.
2)
.
3) W nie zawiera prostej.
wniosek z twierdzenia 3.2.
Dowód ![]()
Przypuśćmy, że
jest prostą zawartą w wielościanie
,
. Pokażemy, że prosta
jest zawarta w zbiorze rozwiązań układu równań liniowych o macierzy
.
![]()
![A=\overbrace{\left[\begin{array}[]{c}\alpha _{{1}}\\
\alpha _{{2}}\\
...\\
\alpha _{{t}}\end{array}\right]}^{n}\quad b=\left.\left[\begin{array}[]{c}b_{{1}}\\
b_{{2}}\\
...\\
b_{{t}}\end{array}\right]\right\} t](wyklady/op1/mi/mi384.png)
![]()
![]()
![]()
Zatem:
.
Ale ![]()
.
Co daje
.
Stąd
jest niezerowym rozwiązaniem jednorodnego układu równań
liniowych
.
Niech
, wtedy ![]()
Skoro wymiar przestrzeni rozwiązań jest
więc na
mocy twierdzenia Kroneckera - Capelli'ego
.
Sprzeczność.
![]()
Niech
będzie ścianą wielościanu
najmniejszego wymiaru. Ponieważ każda ściana
jest ścianą
, więc
nie ma właściwych ścian, a zatem na mocy lematu 3.5
jest przestrzenią afiniczną. Wielościan
nie zawiera prostej, więc
nie zawiera prostej. Stąd
ma wymiar 0 i jest wierzchołkiem.
Niech
będą wielościanami.
Jeżeli
zawiera wierzchołek to
też zawiera
wierzchołek.
zawiera wierzchołek
nie zawiera
prostej
nie zawiera prostej
zawiera wierzchołek.
Niech
będzie wielościanem.
Wtedy
zawiera wierzchołek.
gdzie
,
czyli ![]()
ale
![]()
Stąd
zawiera wierzchołek, więc
też.
Niech
będzie wielościanem z wierzchołkiem. Niech
będzie ścianą wielościanu
. Wówczas
ma wierzchołek i
każdy wierzchołek
jest wierzchołkiem
.
jest wielościanem więc na mocy poprzedniego wniosku zawiera
wierzchołek. Przypuśćmy, że
jest wierzchołkiem
. Na mocy wniosku 3.1
jest ścianą wielościanu
wymiaru 0, a więc wierzchołkiem.
Bezpośrednio stąd wynika.
Niech
będzie wielościanem z wierzchołkiem. Wtedy
każda krawędź wielościanu
zawiera
pewien wierzchołek
.
Niech
będzie wielościanem. Jeżeli
to
jest ścianą
wymiaru
.
Niech
będzie skończonym zbiorem punktów przestrzeni
. Pokazać,
że zbiorem wierzchołków
jest najmniejszy podzbiór
, taki że
.
Pokazać, że jeżeli
jest wielościanem wymiaru
, to z każdego wierzchołka wychodzi co najmniej
krawędzi.
Treść automatycznie generowana z plików źródłowych LaTeXa za pomocą oprogramowania wykorzystującego LaTeXML.
strona główna | webmaster | o portalu | pomoc
© Wydział Matematyki, Informatyki i
Mechaniki UW, 2009-2010.
Niniejsze materiały są udostępnione bezpłatnie na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach
Europejskiego Funduszu Społecznego.
Projekt współfinansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego i przez Uniwersytet Warszawski.