Niech będzie niepustym zbiorem, zaś dowolną funkcją. Będziemy rozważać problem minimalizacji funkcji na zbiorze , przyjmując różne postaci , w tym:
(problem optymalizacji bez ograniczeń),
, gdzie pewne funkcje (problem optymalizacji z ograniczeniami równościowymi),
, gdzie pewne funkcje (problem optymalizacji z ograniczeniami nierównościowymi).
Zbiór nosi nazwę zbioru punktów dopuszczalnych.
Punkt nazywamy minimum globalnym funkcji na zbiorze jeśli
Punkt nazywamy minimum lokalnym funkcji jeśli istnieje takie, że dla kuli o środku w i promieniu zachodzi
Oczywiście, jeśli jest minimum globalnym to jest minimum lokalnym. Minimum nazywamy ścisłym, jeśli w powyższych definicjach zachodzi , dla . Analogicznie definiujemy globalne i lokalne maksimum. Punkt nazywamy ekstremum (lokalnym, globalnym) jeśli jest on maksimum lub minimum (lokalnym, globalnym).
Minimum (globalne, lokalne) nie musi istnieć, tzn. może się okazać, że nie istnieje spełniające warunek z definicji 1.1 lub 1.2. W szczególności minimum globalne na zbiorze nie istnieje gdy:
(a) , lub
(b) , ale takie, że .
Niech . Dla tej funkcji , zatem minimum globalne nie istnieje. Jeżeli natomiast ograniczymy się do przedziału , to minimum globalne będzie istnieć. Funkcja ta osiąga minimum lokalne w nieskończonej ilości punktów, dla . Jeżeli za przyjmiemy odcinek otwarty, to minimum globalne istnieje lub nie istnieje, w zależności od tego odcinka. Ogólnie, funkcja ciągła może nie osiągać kresów na zbiorze niezwartym, w szczególności na podzbiorze otwartym .
Przypomnijmy, że podzbiór zwarty w to podzbiór domknięty i ograniczony.
Jeśli jest zbiorem zwartym i jest funkcją ciągłą, to osiąga kresy na (dolny i górny). Oznacza to, że istnieją , takie, że dla dowolnego zachodzi
Będziemy oznaczali normę euklidesową w przez
Warunek zwartości zbioru w powyższym twierdzeniu możemy osłabić do warunku domkniętości, jeśli funkcja jest koercywna. Koercywność funkcji definiujemy następująco:
Funkcję na podzbiorze nazywamy koercywną, jeśli dla . Można ten warunek zapisać równoważnie
W szczególności, jeśli jest ograniczony, to jest automatycznie koercywna na .
Jeśli zbiór jest domknięty oraz funkcja jest ciągła i koercywna, to istnieje punkt w którym funkcja przyjmuje minimum, tzn. istnieje taki, że .
Niech będzie ustalonym punktem w zbiorze . Rozpatrzmy zbiór . Zauważmy, że jest zbiorem domkniętym w , bo funkcja jest ciągła, a nierówność w warunku nieostra. Z domkniętości wynika, że jest domknięty w . Jest on też ograniczony. Mianowicie, dla , z koercywności istnieje takie, że jeśli , to , skąd jest zawarte w kuli . Zatem jest zbiorem zwartym. Wówczas istnieje – punkt minimum na zbiorze . Dla mamy , więc jest globalnym minimum na całym .
∎Domkniętość nie jest potrzebna, jeśli odpowiednio rośnie w pobliżu granicy .
Niech będzie dowolnym niepustym podzbiorem oraz – funkcją ciągłą. Jeśli dla pewnego ustalonego punktu oraz dowolnego ciągu , takiego że
zachodzi
to istnieje punkt w którym funkcja przyjmuje minimum.
Zbiór definiujemy jak w poprzednim dowodzie, . Aby pokazać domkniętość weźmy dowolny ciąg zbieżny do . Pokażemy, że . Z mamy i jeśli , nierówność ta przeczy założeniu twierdzenia. Wynika stąd, że . Korzystając teraz z ciągłości na dostajemy , skąd . Ograniczoność zbioru wynika z założonej w twierdzeniu implikacji . Pozostała część dowodu jest identyczna jak w dowodzie poprzedniego twierdzenia.
∎Funkcja jest ciągła i spełnia założenia Twierdzenia 1.3 na zbiorze , osiąga więc minimum na .
Niech - podzbiór otwarty. Przypomnimy elementarne fakty.
Jeśli jest punktem lokalnego minimum lub maksimum funkcji oraz posiada pochodną w punkcie , to
Niech - minimum lokalne. Dla dostatecznie małych zachodzi . Zatem dla mamy
Dla
Stąd .
∎Jeśli jest klasy na zbiorze i jest punktem lokalnego minimum, to
Jeśli jest klasy na zbiorze W oraz , dla pewnego , to ma ścisłe lokalne minimum w punkcie .
Twierdzenie 1.5 pozostaje prawdziwe przy zamianie lokalnego minimum na maksimum, jeśli znak znak drugiej pochodnej zmienimy na przeciwny.
Jeśli nie jest otwarty, to Twierdzenia 1.4 i 1.5 nie są prawdziwe dla (brzeg ), np. funkcja przyjmuje minimum na odcinku w punkcie , ale żaden z warunków koniecznych tych twierdzeń nie zachodzi. Natomiast Twierdzenie 1.6 zachodzi również dla będącego odcinkiem domkniętym i .
Poniższe twierdzenie uogólnia warunek dostateczny II rzędu.
Jeśli funkcja jest klasy na podzbiorze otwartym i zachodzi oraz w pewnym , to:
I) Jeśli jest nieparzyste, to funkcja nie posiada w punkcie ekstremum lokalnego.
II) Jeśli jest parzyste oraz:
(a) , to punkt jest ścisłym minimum lokalnym ,
(b) , to punkt jest ścisłym maksimum lokalnym .
W tym podrozdziale przypomnimy wyniki, których będziemy używać w wielu dowodach w trakcie tego wykładu. Skorzystamy z nich również, aby przedstawić zwięzłe dowody twierdzeń 1.5-1.7.
Jeśli funkcja jest ciągła na i różniczkowalna na , to istnieje taki punkt , że
Zauważmy, że do prawdziwości powyższego twierdzenia nie jest konieczna ciągłość pierwszej pochodnej (w zadaniu 1.7 pokazujemy, że różnicznowalność nie musi pociągać ciągłości pochodnej).
Niech dla . Wówczas jest ciągła na , różniczkowalna w oraz
Pokażemy teraz, że istnieje punkt , w którym pochodna się zeruje. Jeśli jest funkcją stałą, to dla dowolnego mamy . W przeciwnym przypadku, na mocy twierdzenia 1.1 funkcja przyjmuje swoje kresy na . Jeden z kresów jest różny od . Zatem jest on przyjmowany w punkcie we wnętrzu przedziału . Korzystając z twierdzenia 1.4 wnioskujemy, że . Różniczkując otrzymujemy:
Po prostych przekształceniach otrzymujemy poszukiwany wzór.
∎Niech będzie funkcją klasy na oraz dwukrotnie różniczkowalna w pewnym . Wówczas dla zachodzi następujący wzór:
W sformułowaniu powyższego twierdzenia użyliśmy notacji małe o. Rozumieć ją należy następująco:
jest rządu mniejszego niż , tzn.
Innym zastosowaniem powyższej notacji jest definicja pochodnej. Pochodną funkcji w punkcie nazywamy taką liczbę , że
Bez straty ogólności możemy założyć . Musimy wykazać, że jest niższego rzędu niż , tzn. . Z ciągłości pierwszej pochodnej dostajemy
Wiemy, że jest różniczkowalna w . Zatem , gdzie . Oznacza to, że
Dla dowolnego istnieje zatem , taka że pociąga .
Ustalmy zatem dowolny i związaną z nim . Weźmy i scałkujmy pochodną . Otrzymamy wówczas:
czyli . Korzystając z oszacowania dla dostajemy
A zatem
Z dowolności wynika, iż .
∎Twierdzenie 1.9 można uogólnić do dowolnie długiej aproksymacji Taylora. Dowód przebiega wówczas podobnie, lecz jest nieznacznie dłuższy.
Zakładając większą gładkość funkcji możemy opisać dokładniej błąd aproksymacji we wzorze Taylora.
Niech będzie funkcją klasy na oraz -krotnie różniczkowalna na . Wtedy dla ustalonego i zachodzi następujący wzór:
gdzie jest pewnym punktem pomiędzy i .
W szczególności dla dostajemy
Niech liczba spełnia równanie
Celem dowodu jest pokazanie, że dla pewnego punktu pomiędzy i . Określmy funkcję
Zauważmy, że
Ponieważ , to na podstawie twierdzenia 1.8 istnieje , taki że . Stosując jeszcze raz tw. 1.8 do funkcji dla dostajemy , w którym . Postępując w ten sposób dostajemy ciąg punktów , takich że , . Z warunku dla punktu otrzymujemy
Szukanym punktem w twierdzeniu jest więc .
∎Z twierdzenia 1.4 wiemy, że jeśli jest punktem minimum to Zatem korzystając ze wzoru Taylora, tw. 1.10, uzyskujemy
dla pewnego punktu leżącego pomiędzy i . Z założenia, że jest minimum lokalnym, otrzymujemy . Stąd i z wnioskujemy, że
Jeśli , to również . Wykorzystując ciągłość dostajemy .
∎Z ciągłości drugiej pochodnej wynika, że istnieje kula , na której . Zatem dla , , wnioskujemy ze wzoru Taylora, tw. 1.10, że :
Oznacza to, że ma ścisłe minimum lokalne w .
∎Z ciągłości i otwartości wynika, że istnieje kula , na której jest niezerowa (tzn. nie zmienia znaku z ciągłości). Korzystając ze wzoru Taylora, tw. 1.10 i z założeń twierdzenia otrzymujemy
dla dowolnego oraz , zależnego od , należącego do przedziału o końcach i . Aby zbadać, czy zachodzi jedna z nierówności lub dla wszystkich , należy zbadać znak członu z potęgą . Człon ten zmienia znak dla nieparzystego, stąd teza (I). Dla parzystego znak różnicy zależy od znaku pochodnej na .
∎Uzupełnimy jeszcze twierdzenie 1.6 o wynik dotyczący ekstremów globalnych.
Niech będzie odcinkiem otwartym, domkniętym, lub jednostronnie domkniętym (być może nieograniczonym) i niech będzie funkcją klasy na i klasy na . Zachodzi następujące
Przy powyższych założeniach, jeśli oraz:
(a) jest globalnym minimum na ,
(b) jest globalnym maksimum na .
Jeśli założenia powyższe uzupełnimy o warunek (odpowiednio ), to będzie ścisłym globalnym minimum (maksimum).
Wzór Taylora, tw. 1.10, daje
gdzie jest pewnym punktem pomiędzy i . Stąd drugi człon wzoru Taylora decyduje o nierówności pomiędzy a i otrzymujemy obie implikacje w twierdzeniu dotyczące słabych ekstremów.
Załóżmy dodatkowo w pierwszym stwierdzeniu, że . Z założenia i warunku dostajemy
gdy . Podobnie pokazujemy, że , gdy . Z faktu, że i ciągłości drugiej pochodnej dostajemy dodatkowo, że ta pochodna jest ściśle dodatnia w otoczeniu . Zatem całki są dodatnie, co pociąga nierówności , gdy , oraz , gdy . Wynika stąd, że funkcja jest ściśle rosnąca na prawo od i ściśle malejąca na lewo od , a więc jest ścisłym minimum. Przypadek ścisłego maksimum dowodzimy analogicznie.
∎Czy funkcja osiąga minimum na zbiorze .
Znajdź minimum funkcji na zbiorze
Znajdź maksimum funkcji na zbiorze
Znajdź minimum funkcji na zbiorze
Rozważmy następujący nieliniowy problem optymalizacyjny:
Naszkicuj zbiór punktów dopuszczalnych, czyli punktów spełniających wszystkie ograniczenia.
Znajdź graficznie rozwiązanie powyższego problemu optymalizacyjnego.
Znajdź następnie rozwiązanie w przypadku, gdy minimalizacja zamieniona zostanie na maksymalizację.
Niech będzie funkcją spełniającą: , , oraz Znajdź , dla którego następująca całka jest minimalna:
Wykaż, że funkcja
jest różniczkowalna w , lecz jej pochodna nie jest ciągła.
Udowodnij, że poniższe definicje pochodnej funkcji w punkcie są równoważne:
(a) ,
(b) dla i niezależnego od .
Przez równoważność rozumiemy to, że jeśli granica w (a) istnieje, to zależność (b) jest spełniona z ; i odwrotnie, jeśli (b) zachodzi dla pewnego , to granica w (a) istnieje i jest równa .
Treść automatycznie generowana z plików źródłowych LaTeXa za pomocą oprogramowania wykorzystującego LaTeXML.
strona główna | webmaster | o portalu | pomoc
© Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW, 2009-2010. Niniejsze materiały są udostępnione bezpłatnie na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
Projekt współfinansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego i przez Uniwersytet Warszawski.