Zajmiemy się teraz kolejną ważną klasą procesów stochastycznych: łańcuchami Markowa.
Niech będzie ,,przestrzenią stanów”: skończonym lub
przeliczalnym zbiorem. Jego elementy będziemy oznaczać literami
,
,
bądź
,
,
.
Macierz nazywamy macierzą
stochastyczną, jeśli
dla wszystkich
,
oraz
dla każdego
.
Załóżmy, że jest przestrzenią
probabilistyczną,
,
są j.w., ustalone. Jednorodnym łańcuchem
Markowa o wartościach w
i macierzy przejścia
nazywamy ciąg
zmiennych losowych takich, że
![]() |
dla wszystkich ,
,
,
takich, że zdarzenie
warunkujące ma dodatnie prawdopodobieństwo. Równoważnie,
![]() |
Liczba jest
prawdopodobieństwem przejścia ze stanu
do stanu
w jednym
kroku.
Przykłady:
1) Załóżmy, że ,
,
,
są niezależnymi
zmiennymi losowymi o tym samym rozkładzie, przyjmującymi wartości w
zbiorze
, przy czym
dla
. Wówczas
![]() |
a zatem jest łańcuchem Markowa; mamy
![]() |
2) (Błądzenie losowe) Załóżmy, że ,
,
są niezależnymi zmiennymi
losowymi o rozkładzie
,
. Niech
,
dla
. Mamy
![]() |
3) (Błądzenie z pochłanianiem na brzegu). Załóżmy, że ,
jak poprzednio, przy czym po dojściu do
bądź
proces zatrzymuje się. Otrzymany ciąg zmiennych losowych
także jest łańcuchem Markowa. Mamy
i
![]() |
4) (Błądzenie z odbiciem od brzegu). Niech ,
jak poprzednio, przy czym po dojściu do
przechodzimy do
,
po dojściu do
przechodzimy do
. Wówczas otrzymany proces
jest łańcuchem Markowa o macierzy przejścia jak poprzednio, tyle
że pierwszy wiersz to
, a ostatni -
.
5) (Model dyfuzji cząstek).
Danych jest cząstek w dwóch pojemnikach: I i II. Co
jednostkę czasu losowo wybrana cząstka przemieszcza się z jednego
pojemnika do drugiego.
Niech oznacza liczbę cząstek w pojemniku
w chwili
.
Przestrzeń stanów to
oraz
![]() |
Pozostałe są równe
:
![]() |
Załóżmy, że jest łańcuchem Markowa z macierzą przejścia
. Wówczas dla każdej ograniczonej funkcji
i
dowolnego
,
![]() |
(*) |
Mamy
![]() |
Stąd równość skrajnych stron w (*). Aby otrzymać prawą
równość, wystarczy powtórzyć powyższe rozumowanie z warunkowaniem
tylko po zmiennej .
Załóżmy, że ,
,
- jak wyżej. Wówczas dla wszystkich
,
,
,
![]() |
gdzie . Macierz tę możemy
interpretować jako macierz przejścia w
krokach.
Stosujemy indukcję ze względu na . Dla
dostajemy definicję
łańcucha Markowa. Przypuśćmy, że teza zachodzi dla pewnego
. Mamy
![]() |
Dla wszystkich oraz
,
![]() |
Wynika to natychmiast z równości
.
Przy założeniach jak wyżej, dla dowolnego oraz
,
![]() |
Mamy
![]() |
itd.
∎Rozkład zmiennej nazywamy rozkładem początkowym. Jest on
jednoznacznie wyznaczony przez ciąg
liczb
nieujemnych o sumie
.
Podane niżej twierdzenie mówi, iż każda macierz stochastyczna i rozkład początkowy prowadzą do pewnego łańcucha Markowa. Twierdzenie to pozostawimy bez dowodu.
Niech będzie zbiorem co najwyżej przeliczalnym. Wówczas dla
każdej macierzy stochatycznej
oraz miary probabilistycznej
na
istnieje przestrzeń probabilistyczna i określony na niej
łańcuch Markowa o macierzy przejścia
i rozkładzie początkowym
.
Mówimy, że stan jest osiągalny ze stanu
, jeśli
dla pewnego
. Mówimy, że stany
oraz
się komunikują, jeśli
jest osiągalny z
oraz
jest
osiągalny z
. Stan
jest nieistotny, jeśli istnieje taki stan
, że
jest osiągalny z
oraz
nie jest osiągalny z
.
Jak łatwo sprawdzić, korzystając z równania Chapmana-Kołmogorowa,
relacja ,,osiągalności” jest przechodnia: istotnie, jeśli
jest
osiągalny z
oraz
jest osiągalny z
, to dla pewnych
,
,
i
, a zatem
![]() |
Aby zilustrować powyższe definicje, odnotujmy, iż dla błądzenia
losowego po liczbach całkowitych (przykład 2 powyżej), wszystkie
stany wzajemnie się komunikują. Natomiast w przypadku pochłaniania
na brzegu (przykład 3), stany są nieistotne.
Zbiór stanów nazywamy zamkniętym, jeśli dla dowolnego
oraz
, stan
nie jest osiągalny ze stanu
(innymi
słowy, startując ze stanu wewnątrz
, z prawdopodobieństwem
nie wychodzimy nigdy z tego zbioru). Jeśli stan
ma tę
własność, że zbiór
jest zamknięty (tzn. mamy
dla wszystkich
), to stan ten nazywamy
pochłaniającym. łańcuch Markowa nazywamy nieprzywiedlnym, jeśli
wszystkie stany komunikują się ze sobą. Przykładowo, łańcuch
Markowa pojawiający się w modelu dyfuzji cząstek (przykład 5) jest
nieprzywiedlny.
Uwaga: Załóżmy, że jest zamkniętym zbiorem stanów
łańcucha Markowa o macierzy przejścia
.
Wówczas możemy rozpatrzyć łańcuch Markowa ,,zawężony” do
:
jako nową przestrzeń stanów bierzemy zbiór
, a macierz
przejścia zadana jest przez
(wykreślamy z macierzy
wiersze i kolumny odpowieadające stanom
nienależącym do
). Przykładowo, załóżmy, że macierz przejścia
łańcucha na
wynosi
![]() |
Jak łatwo zauważyć, zbiór jest zamknięty i indukuje
łańcuch Markowa o wartościach w tym zbiorze i macierzy przejścia
.
Niech
![]() |
będzie prawdopodobieństwem tego, że startując z łańcuch
dojdzie kiedyś do stanu
. Mamy
![]() |
gdzie
![]() |
jest prawdopodobieństwem że startując z łańcuch dochodzi do
po raz pierwszy w chwili
.
Stan nazywamy powracającym, jeśli
. Stan
nazywamy
chwilowym (tranzytywnym), jeśli
.
Niech będzie zmienną losową
zliczającą ile razy proces
był w stanie
(nie biorąc pod
uwagę zmiennej
). Mamy
następujący fakt.
(i) Stan jest powracający wtedy i tylko wtedy, gdy
.
(ii) Stan jest chwilowy wtedy i tylko wtedy, gdy
.
Niech proces
był w stanie
co najmniej
razy
. Oczywiście
, a zatem z twierdzenia o
ciagłości
![]() |
Wykażemy, że
![]() |
(*) |
Wówczas dostaniemy (stosując tę równość dla ), iż
wtedy i tylko wtedy, gdy
(to teza (i)) oraz
wtedy i tylko
wtedy, gdy
(co jest równoważne tezie (ii)).
Pozostaje więc udowodnić (*). Intuicyjnie ten wynik jest jasny: jeśli mamy razy odwiedzić stan
(przy
założeniu, że startujemy z
), to musimy dojść z
do
, a potem
razy powrócić do
po pewnych liczbach kroków.
Formalnie, ustalmy
. Mamy
![]() |
Podstawmy ,
. Mamy, dla
,
![]() |
Uwaga: W szczególności,
jeśli
jest stanem chwilowym. Zatem w przypadku stanu chwilowego,
proces odwiedza go skończenie wiele razy niezależnie od punktu
startowego.
Podane niżej twierdzenie charakteryzuje stany chwilowe i powracające w
terminach macierzy przejścia. Wprowadźmy, dla każdego ,
liczbę
. Na mocy twierdzenia
Fubiniego (dla funkcji nieujemnych),
![]() |
czyli jest średnim czasem przebywania łańcucha w stanie
(przy założeniu startowania z tego stanu), nie licząc zmiennej
.
(i) Stan jest chwilowy wtedy i tylko wtedy, gdy
.
(ii) Stan jest powracający wtedy i tylko wtedy, gdy
.
Zauważmy, iż na mocy wzoru na prawdopodobieństwo całkowite,
![]() |
gdzie przyjmujemy .
Zatem, na mocy twierdzenia Fubiniego (dla funkcji nieujemnych),
![]() |
czyli, równoważnie,
![]() |
(\Delta) |
Jeśli stan jest chwilowy, to (
) daje, iż
![]() |
I w drugą stronę: jeśli , czyli
,
to
i na mocy poprzedniego twierdzenia
jest stanem chwilowym. To dowodzi (i). Część (ii) jest
konsekwencją tego, że każdy stan jest albo chwilowy, albo
powracający oraz tego, że
jest albo skończone, albo nie.
Przykład: Zbadamy błądzenie losowe po liczbach całkowitych. Mamy
![]() |
na mocy wzoru Stirlinga. Ponadto, . Stąd
![]() |
wtedy i tylko wtedy,gdy . Zatem
jest stanem powracającym
wtedy i tylko wtedy, gdy
.
W przypadku gdy wszystkie stany komunikują się wzajemnie, stany muszą być tego samego typu.
Załóżmy, że łańcuch Markowa jest nieprzywiedlny. Wówczas jeśli jeden stan jest chwilowy, to wszystkie są chwilowe; jeśli jeden stan jest powracający, to wszystkie są powracające.
Możemy więc mówić o łańcuchach określonego typu: chwilowych i powracających.
Weźmy dwa stany ,
. Istnieją liczby całowite dodatnie
,
takie, że
,
. Dla
mamy
![]() |
i podobnie . Zatem dla
,
![]() |
czyli asymptotyczne zachowanie ciągów oraz
jest takie samo; w szczególności,
wtedy i tylko wtedy, gdy
.
Na zakończenie - następujący fakt dotyczący struktury stanów łańcucha Markowa ze względu na stany chwilowe i powracające (bez dowodu).
Przestrzeń stanów łańcucha Markowa możemy jednoznacznie
przedstawić w postaci
![]() |
gdzie jest zbiorem stanów chwilowych, a
,
są
nieprzywiedlnymi zamkniętymi zbiorami stanów powracających.
Przy danym rozbiciu przestrzeni jak w powyższym stwierdzeniu, z
prawdopodobieństwem
łańcuch Markowa zachowuje się następująco. Jeśli startuje on w
zbiorze
,
, to nigdy go nie opuszcza i odwiedza wszystkie
elementy tego zbioru; jeśli startuje on w zbiorze
, to albo
pozostaje tam na zawsze (co może mieć miejsce tylko wtedy, gdy
ma
nieskończenie wiele elementów), albo po
skończonej liczbie kroków trafia do jednego ze zbiorów
, i
pozostaje tam na zawsze.
Załóżmy, że jest macierzą stochastyczną. Rozkład
na
nazywamy stacjonarnym (niezmienniczym), jeśli
(tzn.
dla wszystkich
,
.
Rozkład stacjonarny ma następujące własności. Po pierwsze
zauważmy, że jeśli jest rozkładem stacjonarnym, to dla
każdego
,
(oczywista indukcja). Innymi słowy,
jeśli
jest łańcuchem Markowa o macierzy przejścia
i
rozkładzie początkowym
, to dla
, rozkład
jest
równy
. Można nawet powiedzieć więcej: dla wszystkich
oraz dowolnego ciągu
(
również jest
dowolne) wektor
ma ten sam rozkład
co
. Istotnie,
![]() |
![]() |
co nie zależy od .
łańcuch o takiej własności nazywamy stacjonarnym.
Okresem stanu nazywamy największą taką liczbę
, że powrót
do stanu
jest możliwy tylko po liczbie kroków podzielnej przez
:
NWD
.
Stan nazywamy okresowym jeśli i nieokresowym, jeśli
.
W nieprzywiedlnym łańcuchu Markowa wszystkie stany mają ten sam okres.
Wobec tego następująca definicja ma sens.
Nieprzywiedlny łańcuch Markowa nazywamy okresowym,
jeśli wszystkie jego stany mają okres większy niż
. W przeciwnym
razie łańcuch nazywamy nieokresowym.
łańcuch jest nieprzywiedlny i nieokresowy wtedy i tylko wtedy, gdy jest spełniony warunek
![]() |
(O) |
Oczywiście wystarczy tylko udowodnić implikację .
Ustalmy
oraz liczbę
taką, że
.
Z definicji nieokresowości, istnieją liczby
względnie pierwsze
takie, że
,
. Jeśli
jest
dostatecznie duże, to
![]() |
i mamy
![]() |
Zatem
![]() |
o ile jest dostatecznie duże.
Załóżmy, że warunek (O) jest spełniony i istnieje rozkład
stacjonarny . Wówczas każdy stan jest powracalny, rozkład stacjonarny
jest jednoznaczny oraz dla wszystkich
,
![]() |
Uwaga: Jak widać, przy założeniach twierdzenia,
,,przestaje zależeć od
” o ile
jest duże.
Innymi słowy, po dużej liczbie kroków łańcuch ,,zapomina”, z
jakiego stanu wystartował.
Dowód przeprowadzimy w pięciu krokach.
1. Wszystkie stany są albo powracalne, albo chwilowe. Załóżmy, że
ma miejsce ta druga możliwość. Liczba jest średnim czasem przebywania w stanie
przy
założeniu startowania ze stanu
. Na mocy własności Markowa, mamy zatem
![]() |
a zatem gdy
. Z drugiej strony, dla
każdego
,
![]() |
i lewa strona dąży do na mocy tw. Lebesgue'a o zmajoryzowanym
przejściu do granicy. Stąd
i sprzeczność.
2. Rozważmy nową przestrzeń stanów oraz macierz przejścia
na tej przestrzeni, o wyrazach
(oczywiście jest to macierz
stochastyczna). Niech
będzie rozkładem na
: jest to rozkład stacjonarny dla
. Niech
będzie łańcuchem Markowa z tą macierzą
przejścia:
oraz
to dwa niezależne łańcuchy
Markowa o macierzach przejścia
, startujące ze stanów
,
,
odpowiednio. Ponieważ będziemy zmieniać te punkty startowe, wygodnie
nam będzie pracować na miarach probabilistycznych
. Jak łatwo sprawdzić, warunek (O)
jest spełniony; zatem na mocy kroku 1., z każdego stanu
można dojść do każdego innego; w szczególności do stanu
.
Zatem dla wszystkich
,
dla pewnego
.
3. Niech . Definiujemy
![]() |
Z powyższej dyskusji wynika, że dla wszystkich ,
![]() |
Sprawdzimy teraz, że ,
są
łańcuchami Markowa (względem miary probabilistycznej
) z macierzą przejścia
. Ograniczymy się tylko
do procesu
;w przypadku
przekształcenia są
analogiczne.
![]() |
i wystarczy obłożyć obie strony warunkową wartością oczekiwaną
względem ciągu .
4. Pokażemy, że dla ,
. Mamy
, więc
![]() |
5. Mamy, dla wszystkich ,
, skąd, na mocy poprzedniej części oraz
twierdzenia Lebesgue'a,
![]() |
Jednoznaczność rozkładu stacjonarnego jest oczywista: jest
wyznaczony jako granice
.
Na zakończenie zaprezentujemy następujący fakt. Dowodzi się go używając podobnej argumentacji jak w poprzednim twierdzeniu. Szczegóły pozostawiamy czytelnikowi.
Jeśli jest zbiorem skończonym i zachodzi warunek (O), to istnieje
rozkład stacjonarny i zachodzi teza poprzedniego twierdzenia.
1. Niech będzie pewnym zbiorem przeliczalnym.
Dany jest ciąg
niezależnych zmiennych losowych oraz ciąg
funkcyjny
,
. Definiujemy ciąg
wzorem
![]() |
gdzie jest pewną zmienną losową o wartościach w
.
Dowieść, że
jest łańcuchem Markowa.
2. Dany jest łańcuch Markowa na pewnej przestrzeni
oraz różnowartościowa funkcja
. Wykazać, że
jest łańcuchem Markowa. Co jeśli
nie jest
różnowartościowa?
3. Dany jest ciąg niezależnych zmiennych losowych o
tym samym rozkładzie
. Rozstrzygnąć,
które z podanych niżej procesów są łańcuchami Markowa:
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
4. Dany jest ciąg niezależnych zmiennych losowych o
tym samym rozkładzie
,
. Niech
,
. Udowodnić, że ciągi
![]() |
są łańcuchami Markowa.
5. Rzucamy kostką tak długo, aż pojawi się ciąg lub
. Jakie jest prawdopodobieństwo, że ciąg
pojawi się
wcześniej?
6. Rzucamy symetryczną monetą aż do momentu, gdy wyrzucimy
serię orłów. Obliczyć wartość oczekiwaną liczby
przeprowadzonych rzutów.
7. Macierz przejścia łańcucha Markowa na przestrzeni
dana jest następująco:
![]() |
a) Jakie jest prawdopodobieństwo dojścia w dwóch krokach ze
stanu do stanu 2?
b) Zakładając, że p.n.
obliczyć prawdopodobieństwo tego, że
będzie w stanie 2 przed stanem 4.
c) Zakładając, że p.n.
obliczyć wartość oczekiwaną czasu dojścia do stanu 2.
d) Wyznaczyć rozkład stacjonarny.
Czy łańcuch jest okresowy? Czy jest nieprzywiedlny?
8. Po wierzchołkach pięciokąta ABCDE porusza się pionek.
W chwili początkowej znajduje się w punkcie , a w każdym kolejnym ruchu
przesuwa się w sposób niezależny od poprzednich ruchów z
prawdopodobieństwem 1/2 do jednego z sąsiednich wierzchołków.
Obliczyć
a) prawdopodobieństwo, że pionek powróci do punktu przed
dotarciem do punktu
,
b) wartość oczekiwaną liczby ruchów, jakie wykona pionek przed
powrotem do punktu .
9. Naukowiec mający parasoli wędruje między domem a
biurem, zabierając ze sobą parasol (jeśli jest on pod ręką) wtedy,
gdy pada (prawdopodobieństwo
), lecz nie przy bezdeszczowej
pogodzie (prawdopodobieństwo
). Niech stanem łańcucha Markowa
będzie liczba parasoli znajdujących się pod ręką, bez względu na
to, czy naukowiec jest w domu, czy w miejscu pracy. Skonstruować
macierz przejścia i znaleźć rozkład stacjonarny. Znaleźć
przybliżone prawdopodobieństwo zmoknięcia naukowca w danym
(odległym) dniu, a następnie wykazać, że
parasoli jest w stanie
ochronić go w
przed zmoknięciem (dla dowolnego
).
10. Proces jest łańcuchem Markowa.
(i) Czy dla dowolnego , liczb
oraz
stanów
,
,
,
mamy
![]() |
(ii) Czy dla dowolnego , liczb
oraz
zbiorów
,
,
,
mamy
![]() |
11. Dany jest łańcuch Markowa o macierzy przejścia
,
której każdy wiersz jest taki sam. Udowodnić, że zmienne
,
,
są niezależne.
12. Dany jest łańcuch Markowa startujący ze stanu
. Niech
. Udowodnić, że
ma
rozkład geometryczny.
13. Rozważamy błądzenie losowe po : stan
komunikuje się w jednym kroku z każdym ze
stanów
,
z prawdopodobieństwem
.
Udowodnić, że wszystkie stany są powracalne. Udowodnić, że nie
istnieje rozkład stacjonarny.
14. Niech będzie ustaloną liczbą dodatnią. Dany jest łańcuch Markowa na
startujący z
, o następujących prawdopodobieństwach przejścia:
stan
prowadzi w jednym kroku do
z prawdopodobieństwem
oraz do
z prawdopodobieństwem
. Czy
łańcuch jest okresowy? Czy jest nieprzywiedlny? Dla jakich
łańcuch jest powracalny? Dla jakich
istnieje rozkład
stacjonarny?
15. Dany jest spójny graf o skończonej liczbie
wierzchołków oraz łańcuch Markowa o
wartościach w
taki, że z każdego wierzchołka
można w
jednym kroku dojść do jednego z wierzchołków sąsiadujących z
.
Niech
oznacza liczbę sąsiadów
. Udowodnić, że
jest rozkładem stacjonarnym.
16. W modelu dyfuzji (przykład 5) powyżej) z ,
załóżmy, że w chwili
nie ma żadnej cząstki w pojemniku I. Wyznaczyć
przybliżone prawdopodobieństwo tego, że w chwili
nie będzie
żadnej cząstki w I pojemniku.
Treść automatycznie generowana z plików źródłowych LaTeXa za pomocą oprogramowania wykorzystującego LaTeXML.
strona główna | webmaster | o portalu | pomoc
© Wydział Matematyki, Informatyki i
Mechaniki UW, 2009-2010. Niniejsze materiały są udostępnione bezpłatnie na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach
Europejskiego Funduszu Społecznego.
Projekt współfinansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego i przez Uniwersytet Warszawski.