Dla wypłat nieosiągalnych nie mamy zdefiniowanej ceny. Teraz
spróbujemy rozszerzyć pojęcie ceny, by móc wyceniać wypłaty
nieosiągalne.
Na rynku bez możliwości arbitrażu cenę instrumentu osiągalnego można
wyliczyć korzystając z pojęcia miary martyngałowej (wzór
(4.6)). Tę wielkość chciałoby się przyjąć jako cenę wypłaty
nieosiągalnej, choć nie widać sensu ekonomicznego takiego
postępowania. Ale dla wypłat nieosiągalnych wielkość
zależy od wyboru miary martyngałowej (patrz przykł.
4.2a). Dlatego dla wypłat nieosiągalnych musimy postępować
inaczej. Będziemy naśladować postępowanie z ćwiczenia
2.15 wprowadzające pojęcie zabezpieczenia doskonałego.
Pozwoli to wprowadzić pojęcia ceny kupującego
i ceny sprzedającego będące rozszerzeniem ceny arbitrażowej.
Ceną sprzedającego wypłatę nazywamy wielkość
(6.1) |
Jest to najmniejsza wielkość kapitału początkowego pozwalającego sprzedającemu pokryć swoje zobowiązania bez ryzyka, czyli doskonale zabezpieczyć wypłatę , gdyż sprzedający mając tę kwotę i postępując zgodnie ze strategią otrzymuje w chwili ze swojej inwestycji co najmniej . Cena sprzedającego jest zawsze skończona, bo wypłata jest ograniczona przez pewną stałą , a stała jest wypłatą osiągalną mającą skończoną cenę. Korzystając z definicji infimum możemy otrzymać warunek równoważny z (6.1):
Gdy sprzedający weźmie zapłatę mniejszą niż , to z dodatnim prawdopodobieństwem poniesie stratę.
Patrząc z drugiej strony na transakcję mamy cenę kupującego. Jest to maksymalna cena, jaką kupujący jest gotowy zapłacić za walor . Jest to maksymalny kapitał taki, że startując z pożyczki równej temu kapitałowi kupujący jest w stanie znaleźć strategię generującą kapitał w chwili i taką, że wraz z wypłatą otrzymywaną w chwili kupujący osiąga pozycję nieujemną:
(6.2) |
Równoważne sformułowania ceny kupującego:
(6.3) | ||||
(6.4) | ||||
(6.5) |
Z (6.5) wynika, że cenę kupującego można interpretować jako cenę najdroższej strategii dającej w chwili wypłatę mniejszą lub równą wypłacie .
Niech będzie rynkiem bez możliwości arbitrażu. Wtedy
bo z liniowości przestrzeni portfeli mamy . Z założenia braku arbitrażu (patrz ćw. 6.2).
∎Dla wypłaty osiągalnej pojęcia ceny kupującego i sprzedającego pokrywają się z ceną arbitrażową. Zatem są rozszerzeniami ceny arbitrażowej na wszystkie wypłaty.
Niech będzie rynkiem bez możliwości arbitrażu, a wypłatą osiągalną. Wtedy
Okazuje się, że ceny i można znaleźć korzystając z miar martyngałowych.
Niech będzie rynkiem bez możliwości arbitrażu. Wtedy
(6.6) |
(6.7) |
Korzystając z (6.4) wystarczy udowodnić (6.7) (bo . Jeśli wypłata jest osiągalna, to nie zależy od wyboru miary martyngałowej,
i teza zachodzi na mocy tw. 6.2. Niech będzie wypłatą nieosiągalną, a osiągalną taką, że (takie istnieje zawsze, bo zbiór jest skończony, więc ). Wtedy dla każdego zachodzi
a więc
(6.8) |
Z (6.8) wobec dowolności otrzymujemy
czyli
Ostatnią część dowodu twierdzenia zostawiamy jako zadanie dla Czytelnika.
∎Monotoniczność cen Gdy rynek jest wolny od arbitrażu oraz wypłaty spełniają , to
Warto zauważyć, że w przeciwieństwie do ceny arbitrażowej ceny kupującego i sprzedającego nie są operatorami liniowymi (patrz ćw. 6.5), czyli rozszerzenia nie zachowują własności liniowości na całej dziedzinie, choć są liniowe na przestrzeni wypłat osiągalnych.
Wróćmy znowu do rynku z przykł. 4.2a. Jak widzieliśmy, istnieje na nim wiele miar martyngałowych. Postać wypłat osiągalnych znaleźliśmy w przykł. 4.3. Wypłata jest osiągalna, gdy . Znajdziemy teraz cenę kupującego i sprzedającego wypłaty nieosiągalnej. Załóżmy, że
Korzystając z (6.6) mamy:
a z (6.8) mamy:
Przypadek rozpatrujemy podobnie.
Gdy cena przekracza , to sprzedający ma możliwość uzyskania zysku bez ryzyka, a gdy cena jest mniejsza niż , to kupujący ma możliwość arbitrażu (patrz ćw. 6.4).
Możemy na problem wyceny instrumentów nieosiągalnych spojrzeć jeszcze inaczej. Uogólnimy pojęcie ceny arbitrażowej na dowolną wypłatę w następujący sposób:
Liczbę nazywamy uogólnioną ceną arbitrażową wypłaty na rynku wolnym od arbitrażu, gdy istnieje proces adaptowany taki, że
i rynek rozszerzony o instrument o cenie jest rynkiem bez możliwości arbitrażu.
Zatem jest uogólnioną ceną arbitrażową wypłaty , gdy sprzedaż wypłaty po cenie nie wprowadza na rynku możliwości arbitrażu (por. z wnioskiem 4.5). Wtedy proces jest procesem ceny wypłaty o uogólnionej cenie arbitrażowej . Z tej definicji wynika, że uogólnionych cen arbitrażowych wypłaty może być wiele. Przez będziemy oznaczać zbiór uogólnionych cen arbitrażowych wypłaty .
Weźmy element . Z pierwszego podstawowego twierdzenia matematyki finansowej (tw. 4.2) wynika, że istnieje miara martyngałowa dla rynku rozszerzonego, a mianowicie taka miara probabilistyczna , że jest -martyngałem dla , czyli
Stąd wynika w szczególności, że oraz . Zatem .
Teraz udowodnimy inkluzję odwrotną. Niech dla pewnego . Definiujemy proces wzorem . Na mocy definicji , oraz proces jest -martyngałem, więc rynek rozszerzony o instrument o cenie jest rynkiem bez możliwości arbitrażu. Stąd .
∎Z tego twierdzenia wynika, że
Jeśli jest rynkiem bez możliwości arbitrażu, jest wypłatą osiągalną, to jest zbiorem jednoelementowym i
Zatem dla wypłaty osiągalnej jej cena otrzymana z def. 6.2 jest równa cenie arbitrażowej, co uzasadnia nazywanie ceny z def. 6.2 uogólnioną ceną arbitrażową.
Zachodzą równości:
Zbiór jest pusty (gdy na rynku jest arbitraż) lub jest odcinkiem, gdyż zbiór miar martyngałowych jest zbiorem wypukłym. Można udowodnić, że gdy rynek jest wolny od arbitrażu, ale nie jest zupełny, to jest to przedział otwarty. Odcinek o końcach i nazywamy przedziałem braku arbitrażu. Przedział jest przedziałem cen akceptowanych przez obie strony kontraktu. Stąd potencjalny zysk (gdyż ceny są losowe) jest traktowany jako wynagrodzenie za zgodę na ryzyko. Z rozważań przeprowadzonych w tym paragrafie wiemy, że cena akceptowana przez obie strony kontraktu należy do przedziału . Celem dalszych badań, których nie będziemy tu opisywać, jest znalezienie najlepszej ceny z tego przedziału, czyli należy znaleźć miarę martyngałową , zwaną miarą wyceniającą, dającą cenę za pomocą wzoru . Są różne metody wyboru takiej miary martyngałowej . Zależą one od subiektywnie przyjętych kryteriów.
Udowodnić lemat 6.1.
Udowodnić tw. 6.1.
a) Niech replikuje , tj. , stąd
Pokażemy, że zachodzi równość. Warunek pociąga za sobą istnienie strategii takiej, że
Ale wtedy portfel jest arbitrażem, gdyż i .
b) . Niech portfel replikuje . Wtedy , więc z (6.5)
Gdyby , to istniałoby takie, że
Ale wtedy portfel jest arbitrażem, bo oraz
a) Podać przykład strategii dającej zysk bez ryzyka, gdy kontrakt został sprzedany za cenę .
b) Załóżmy, że kupujący nabył wypłatę za cenę . Jak powinien postępować, by osiągnąć zysk bez ryzyka?
Ponieważ , więc istnieje portfel , taki że , oraz . Sprzedawca kontraktu konstruuje za kwotę portfel i ze sprzedaży kontraktu i nabycia portfela ma dodatni zysk w chwili :
Znaleźć przykład wypłat i , takich że
a)
b)
Rozpatrzmy rynek z przykł. 4.2. Niech , . Wtedy
Rozpatrzmy rynek jednookresowy z trzema możliwymi zdarzeniami losowymi. Inwestor uważa, że są one jednakowo prawdopodobne. Na rynku stopa procentowa bez ryzyka wynosi 5% i jest jedna akcja mająca proces cen postaci:
Wycenić wypłaty:
Wypłata jest osiągalna i . Wypłaty nie są osiągalne. Znajdujemy ogólną postać miary martyngałowej :
Zatem , , a stąd , , , .
Treść automatycznie generowana z plików źródłowych LaTeXa za pomocą oprogramowania wykorzystującego LaTeXML.
strona główna | webmaster | o portalu | pomoc
© Wydział Matematyki, Informatyki i Mechaniki UW, 2009-2010. Niniejsze materiały są udostępnione bezpłatnie na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.
Projekt współfinansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego i przez Uniwersytet Warszawski.