Liczba godzin 2.
Zakres materiału:
Czas trwania (duration) i zmodyfikowany czas trwania. Wypukłość.
Uodpornianie (immunizacja) portfela. Znaczenie duration.
Rozważmy inwestycję, w czasie trwania której będzie miało miejsce nieujemnych przepływów gotówki
, odpowiednio w momentach
,
(np. obligację
-kuponową o stałym oprocentowaniu lub portfel zawierający kilka obligacji).
Załóżmy, że jej wartość obecna jest dodatnia
(tzn. przynajmniej jeden przepływ gotówki jest niezerowy).
Duration, to średni czas życia danej inwestycji ważony udziałem wartości obecnej kolejnych przepływów gotówki w wartości obecnej całej inwestycji
![]() |
Convexity (wypukłość), to średni kwadrat czasu życia danej inwestycji
![]() |
Uwaga.
Warto zauważyć, że duration i convexity zdefiniowane zostały za pomocą analogicznych formuł jak
pierwszy i drugi moment zmiennej losowej o rozkładzie dyskretnym. A stąd wynika, że dla
duration i convexity zachodzą podobne zależności jak dla momentów.
Jako przykład wykorzystania tej analogii pokażemy, że średni kwadrat jest większy od kwadratu średniej
.
Dla dowolnej inwestycji o dodatnich przepływach gotówki
![]() |
Ponadto równość zachodzi tylko wtedy, gdy ma miejsce dokładnie jeden niezerowy przepływ gotówki (np. ).
Dowód.
Rozważmy średni kwadrat odchylenia od średniej. Mamy
![]() |
![]() |
Z obserwacji rynku wynika, że struktura terminowa stóp procentowych nie jest stała, lecz zmienia się wraz z upływem czasu. Najczęściej obserwowane zmiany polegają na zwiększeniu lub zmiejszeniu średniej efektywnej intensywności o stałą, co wizualnie odpowiada przesunięciu równoległemu jej wykresu. Okazuje się, że wpływ takich zmian na wartość obecną portfela obligacji dobrze charakteryzuje się używając duration i convexity.
Jednoparametrowa rodzina struktur terminowych czynnika dyskontującego
![]() |
gdzie ustalona nierosnąca funkcja taka, że
,
nazywa się równoległym przesunięciem .
Gdy funkcja jest stała, to znaczy
![]() |
to ,
jest rodziną wszystkich płaskich struktur terminowych.
Gdy funkcja jest zadane przez intensywność
,
![]() |
to intensywość wynosi
![]() |
Ponieważ czynnik dyskontujący jest ściśle malejący, to otrzymujemy następujące oszacowanie
![]() |
Jak w podrozdziale 8.1 rozważamy inwestycję, w czasie trwania której będzie miało miejsce przepływów gotówki
, odpowiednio w momentach
.
Zakładamy, że wszystkie
są dodatnie.
Oznaczmy przez ,
i
wartość obecną, duration i convexity wyznaczone zgodnie ze
strukturą terminową
.
![]() |
Dowód.
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Ostatnią równość otrzymamy po zróżniczkowaniu pierwszej.
![]() |
![]() |
Po skróceniu przez otrzymujemy
![]() |
Z lematu 8.1 wynika, że w przypadku, gdy mamy co najmniej dwa dodatnie przepływy gotówki, to pochodna duration jest ujemna. Zatem
Gdy to
duration
jest ściśle malejącą funkcją zmiennej
. Przy przesunięciu równoległym w górę średni czas życia
maleje, a przy przesunięciu w dół rośnie.
Z punktu widzenia praktyka
duration mierzy liniową część zależności wartości teoretycznej (czyli PV) od
przesunięcia równoległego (czyli od
,,czynnika ryzyka” ),
a convexity część kwadratową tej zależności. Rzeczywiście po zastosowaniu wzoru Taylora otrzymujemy:
Dla małych
![]() |
Rozważmy teraz ogólniejsze inwestycje, w których mamy do czynienia zarówno
z wypłatami, jak i z wpłatami (przychodami i rozchodami),
tzn. przepływy gotówki mogą być zarówno dodatnie, jak i ujemne.
Niech oznacza inwestycję, w czasie trwania której będzie miało miejsce
przepływów gotówki
, odpowiednio w momentach
.
Zakładamy, że przynajmniej jeden przepływ jest dodatni i przynajmniej jeden ujemny.
Przedstawimy jako różnicę dwóch inwestycji o przepływach nieujemnych
i
. W czasie trwania
(
) będzie miało miejsce
przepływów gotówki
(
), odpowiednio w momentach
,
![]() |
Oznaczmy przez ,
i
wartość obecną, duration i convexity wyznaczone zgodnie ze
strukturą
dla inwestycji
.
Wartość obecna inwestycji
jest różnicą wartości obecnych
inwestycji
![]() |
Dowód.
Rzeczywiście dla każdego
![]() |
Zatem
![]() |
![]() |
Załóżmy dodatkowo, że
dla pewnego wartości obecne obu inwestycji
są równe
,
,
![]() |
Wówczas wartość obecna inwestycji
jest równa 0. Natomiast dla
bliskich
wartość obecna
zależy od duration i convexity
.
Dla małych
![]() |
Zauważmy, że gdy duration są równe, to część liniowa się zeruje i jest punktem krytycznym
.
Jeśli dodatkowo convexity są różne, to w
mamy ekstremum lokalne.
Niech i
. Wówczas
gdy , to
ma w
maksimum lokalne,
a
gdy , to
ma w
minimum lokalne.
Jeżeli dodatkowo ograniczymy przemienność wpłat i wypłat, to okaże się, że w punkcie
jest ekstremum globalne. Na przykład, jeśli najpierw mamy serię wypłat, potem serię wpłat i na koniec
znowu serię wypłat, to w
ma globalne minimum.
Jeżeli zmieniają dwukrotnie znak
![]() |
oraz i
, to
ma w punkcie
silne minimum globalne
![]() |
Dowód.
Niech i
rozdzielają momenty przychodów i wydatków
![]() |
W dowodzie twierdzenia wykorzystamy następujące oszacowania wariancji ,,czasu życia” inwestycji
.
Dla każdego większego od
![]() |
![]() |
Dowód lematu.
Zauważmy, że momenty czasu , w których mają miejsce wydatki spełniają oszacowanie
![]() |
zatem
![]() |
![]() |
Natomiast momenty czasu , w których mają miejsce przychody, spełniają oszacowanie
![]() |
zatem
![]() |
Dowód twierdzenia cd.
Zamiast różnicy i
będziemy badać ich iloraz. Niech
![]() |
Z założenia wynika, że
.
Pokażemy, że funkcja
ma w tym punkcie silne minimum globalne.
![]() |
Z założenia wynika, że
.
Pokażemy, że jest to jedyny punkt, w którym pochodna
się zeruje.
Niech . Oczywiście
. Z lematu 8.2 otrzymujemy
![]() |
Z oszacowania wariancji czasu życia wynika, że gdy dla pewnego
(czyli
), to
.
Ponieważ
jest funkcją ciągłą, to z powyższego wynika, że
zeruje się ona tylko w punkcie
i co więcej – zmienia w tym punkcie znak z ,,–” na ,,+”.
Obie wartości obecne są nieujemne, zatem to samo zachodzi dla
,
![]() |
Czyli ma w punkcie
silne minimum globalne. Zatem
![]() |
Co kończy dowód.
Powyższe fakty są wykorzystywane w praktyce bankowej przy tworzeniu tzw. regulacji ostrożnościowych, które
najczęściej sprowadzają się do ustalenia limitów na moduł różnicy duration dla pasywów
i aktywów (tzw. duration gap)
oraz dla różnicy convexity. Ponadto wymaga się, aby present value pasywów i present value aktywów
były równe.
Rozważmy płaską strukturę terminową, opisaną
poprzez zależność od stopy procentowej
![]() |
Biorąc pod uwagę, że rodzinę płaskich struktur terminowych można przedstawić jako rodzinę przesunięć równoległych
![]() |
to wyniki z poprzedniego podrozdziału stosują się również do tego przypadku. Co najwyżej należy skorzystać
z twierdzenia o pochodnej funkcji złożonej, aby opisać zależność od
.
Jak poprzednio rozważmy inwestycję, w czasie trwania której będzie miało miejsce dodatnich przepływów gotówki
, odpowiednio w momentach
.
Oznaczmy przez
,
i
odpowiednio wartość obecną, duration i convexity wyznaczone zgodnie ze
strukturą
.
![]() |
![]() |
Dowód - patrz ćwiczenie 8.2.
Uwaga. Iloraz
![]() |
nazywa się zmodyfikowanym duration
(w odróżnieniu od zwanego duration Macaulaya).
Na podstawie lematu 8.1 wnioskujemy, że gdy co najmniej dwa przepływy gotówki są dodatnie, to pochodna duration jest ujemna. Zatem
Gdy to
duration
jest ściśle malejącą funkcją
.
Gdy rynkowa stopa procentowa
rośnie, to
średni czas życia
maleje i na odwrót, gdy
maleje, to średni czas życia rośnie.
Gdy to
duration
przyjmuje wartości większe niż czas pierwszej wypłaty
i mniejsze niż średni czas wypłat ważony udziałem kolejnych wypłat w ich sumie
![]() |
Dowód - patrz ćwiczenie 8.3.
Z punktu widzenia praktyka
duration mierzy część liniową zależności wartości teoretycznej (czyli PV) od
,,czynnika ryzyka” ,
a suma duration i convexity część kwadratową tej zależności. Rzeczywiście po zastosowaniu wzoru Taylora otrzymujemy:
Dla małych prawdziwy jest wzór
![]() |
Niech oznacza wartość obecną inwestycji
.
Future Value ozn. (wartość przyszła) to wielkość przepływu gotówki po czasie
, którego
wartość obecna jest równa
.
![]() |
W szczególności, jeżeli generuje tylko jeden przepływ gotówki
, który ma miejsce w momencie
, to
![]() |
W modelach opartych na istnieniu deterministycznego procesu akumulacji
, Future Value interpretuje się jako wartość inwestycji
w chwili
.
A dokładniej, jest to suma następujących dwóch kwot: kwoty otrzymanej przez reinwestowanie przepływów gotówki
dla
i kwoty równej wartości obecnej pozostałych przepływów gotówki
liczonej po upływie czasu
. Niech
oznacza chwilę obecną, a
wartość zreinwestowanej
inwestycji
w momencie
. Otrzymujemy:
![]() |
![]() |
Na ogół w modelach stochastycznych powyższy wzór nie zachodzi. Co więcej
może się okazać, że wartość oczekiwana jest różna od
.
Przeanalizujmy jak zmienia się przy przesunięciu równoległym struktury terminowej.
Niech
oznacza przepływ gotówki w momencie
, a
Future Value inwestycji
liczoną według
struktury terminowej
.
![]() |
![]() |
Zauważmy, że gdy rośnie, to rośnie pierwszy składnik i maleje ostatni; na odwrót, gdy
maleje,
to maleje pierwszy składnik i rośnie ostatni.
Zachodzi pytanie, w jaki sposób zależy od
. Okazuje się, że w ogólnym przypadku
odpowiedź można sformułować,
wykorzystując duration
. Dla ułatwienia ograniczymy się do takich inwestycji, w których
wszystkie przepływy gotówki są dodatnie i liczba przepływów jest nie mniejsza od dwóch.
Jeżeli wszystkie przepływy gotówki inwestycji są dodatnie
![]() |
oraz ,
, to
ma w punkcie
silne minimum globalne
![]() |
Dowód.
Rozważamy nową inwestycję złożoną z inwestycji
oraz inwestycji
o jednym ujemnym przepływie gotówki
![]() |
który ma miejsce po upływie czasu . Zgodnie z twierdzeniem 8.1 Present Value inwestycji
ma silne globalne minimum w punkcie
![]() |
Ponieważ Future Value jest liniowa ze względu na inwestycje, to
![]() |
Zatem dla zachodzi ostra nierówność
.
W przypadku, gdy zachodzi tylko jeden niezerowy przepływ gotówki w chwili , to
nie zależy od
, a dla
(odpowiednio
)
jest ściśle malejącą (odp. ściśle rosnącą) funkcją
.
Uwaga.
Dobór składu portfela obligacji o stałym oprocentowaniu taki, że
średni czas życia portfela pokrywa się z momentem , dla którego wyznaczamy
Future Value, nazywa się
immunizacją, czyli uodpornieniem portfela.
Według klasycznej teorii, należy tak dobierać skład portfela, aby był on uodporniony na przesunięcie
równoległe struktury terminowej.
Rozważmy, podobnie jak w zadaniu 6.8, 4 inwestycje o przepływach gotówki, takich jak spłaty kredytów w przykładzie z punktu 3 podrozdziału 4.1.
![]() |
![]() |
|||
![]() |
![]() |
|||
![]() |
![]() |
|||
![]() |
![]() |
Przepływy gotówki mają miejsce na koniec roku, czyli .
Wyznaczymy duration i convexity tych inwestycji na 4 sposoby. Zgodnie z płaską strukturą terminową
![]() |
dla stopy rynkowej równej
odpowiednio 9%, 10% i 11% oraz zgodnie ze wzorem Stoodleya
![]() |
Odpowiedź.
Otrzymujemy następujące wartości duration:
![]() |
i convexity:
![]() |
Udowodnij lemat 8.6
Rozwiązanie.
Niech . Wówczas
![]() |
![]() |
![]() |
Udowodnij wniosek 8.5
Rozwiązanie.
Zauważmy, że granice wynoszą odpowiednio:
![]() |
![]() |
![]() |
Zakładając, że wypłaty następują na koniec roku oraz
że struktura terminowa jest płaska i stopa procentowa wynosi (w skali rocznej) 10%,
obliczyć średni czas życia (duration) i wypukłość (convexity) następujących obligacji
w dniu emisji (pięć lat przed wykupem):
1. pięcioletnia obligacja z kuponem zerowym.
2. pięcioletnia obligacja z kuponem 10%.
3. pięcioletnia obligacja z kuponem 8%.
Rozwiązanie.
Oznaczmy przez wartość nominalną obligacji.
1. Ponieważ jest tylko jedna płatność w przyszłości
![]() |
![]() |
Zatem
![]() |
2. Mamy pięć płatności.
![]() |
Wzór na wartość obecną przybierze postać
![]() |
![]() |
Zatem
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
3. Jak poprzednio, mamy pięć płatności.
![]() |
Wzór na wartość obecną przybierze postać
![]() |
Zatem
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
Odpowiedź.
Średni czas życia i wypukłość wynoszą odpowiednio:
– dla obligacji zerokuponowej: 5 i 25,
– dla obligacji z kuponem 10%: 4,1699 i 19,2658,
– a dla obligacji z kuponem 8%: 4,2814 i 20,0363.
Zakładając, że wypłaty następują na koniec roku oraz
że struktura terminowa jest płaska i stopa procentowa wynosi (w skali rocznej) 10%,
obliczyć średni czas życia (duration) i wypukłość (convexity) następujących inwestycji:
1. pięcioletnia spłata kredytu, raty w równej wysokości zawierają spłatę
kapitału i odsetki.
2. renta płacąca odsetki w nieskończoność.
Rozwiązanie.
Oznaczmy przez kwotę pojedynczej płatności.
1.
Mamy pięć płatności
![]() |
Wzór na wartość obecną przybierze postać
![]() |
Zatem
![]() |
![]() |
2. Mamy nieskończenie wiele płatności
![]() |
Wzór na wartość obecną przybierze postać
![]() |
Zatem
![]() |
![]() |
Skorzystaliśmy tutaj z następujących wzorów sumacyjnych dla
![]() |
Odpowiedź.
Średni czas życia i wypukłość wynoszą odpowiednio:
– dla renty pięcioletniej: 2,8101 i 9,8734,
– a dla renty ,,nieskończonej”: 11 i 231.
Rozważmy 4 inwestycje o następujących przepływach gotówki:
![]() |
![]() |
|||
![]() |
![]() |
|||
![]() |
![]() |
|||
![]() |
![]() |
Przepływy gotówki mają miejsce na koniec roku, czyli .
Wyznaczyć Future Value tych inwestycji na 4 sposoby. Zgodnie z płaską strukturą terminową
![]() |
dla stopy rynkowej równej
odpowiednio 9%, 10% i 11% oraz zgodnie ze wzorem Stoodleya
![]() |
Odpowiedź.
Otrzymujemy następujące wartości :
![]() |
i :
![]() |
Podsumowując, gdy stopa rynkowa jest równa efektywnej stopie oprocentowania kredytu, to
future value nie zależy od sposobu spłaty kredytu.
Inwestor ma do dyspozycji: obligacje 4 letnie, o wartości nominalnej 100 zł
i oprocentowane w wysokości 5% rocznie – płatne co rok, oraz roczne bony skarbowe
o wartości nominalnej 100 zł. Zakładamy, że struktura terminowa stóp procentowych jest płaska,
aktualna stopa procentowa wynosi 5%, a pierwsze wypłaty nastąpią za rok.
a. Wyznaczyć Present Value, Duration i Covexity dla obligacji oraz dla bonów.
b. Jaki
powinien być skład portfela inwestora, aby Future Value dla lata
wynosiła 1 390 252,5 zł i była uodporniona na wahania stopy procentowej?
Rozwiązanie.
a. Ponieważ stopa rynkowa jest równa stopie oprocentowania obligacji to Present Value jest równe wartości nominalnej
![]() |
Natomiast Duration i Convexity wynoszą odpowiednio
![]() |
![]() |
Ponieważ bony generują tylko jeden przyszły przepływ gotówki (po 1 roku) to
![]() |
b.
Zgodnie z twierdzeniem 8.2 portfel będzie uodporniony gdy jego Duration wyniesie 3 lata ().
Zatem aby wyznaczyć liczbę obligacji (
) i bonów (
) musimy rozwiązać układ równań:
![]() |
![]() |
Z drugiego równania otrzymujemy
![]() |
Czyli
![]() |
Po wstawieniu do pierwszego równania otrzymujemy
![]() |
Co po uproszczeniu daje
![]() |
czyli
![]() |
Odpowiedź.
a. Dla obligacji Present Value, Duration i Covexity wynoszą odpowiednio
100, 3,723 i 14,439,
a dla bonów
95,238, 1 i 1.
b. Porfel spełniający warunki zadania skład się z 8 820 czteroletnich obligacji i 3 349 rocznych bonów.
Treść automatycznie generowana z plików źródłowych LaTeXa za pomocą oprogramowania wykorzystującego LaTeXML.
strona główna | webmaster | o portalu | pomoc
© Wydział Matematyki, Informatyki i
Mechaniki UW, 2009-2010. Niniejsze materiały są udostępnione bezpłatnie na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska.
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach
Europejskiego Funduszu Społecznego.
Projekt współfinansowany przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego i przez Uniwersytet Warszawski.